Selamünaleyküm hocam. Üniversitede tıp fakültesinde okuyorum. Okulumuzda dini hassasiyetleri, belli bir derdi olan Müslüman öğrenciler tarafından oluşturulmuş bir kulüpte aktif olarak görev alıyorum. Her zaman Allah rızasını gözetmeye çalışarak, okulda belli başlı konularda bilinç ve duyarlılık oluşturmak, kendi gündemimize dair söz söylemek için çeşitli etkinlikler düzenliyoruz. Normalde, zaruri durumlar dışında beyefendi arkadaşlarımızla konuşmamaya çalışıyoruz. Yalnız bu etkinlikleri düzenlerken, ne kadar ‘sakınıyoruz’ desek de bir iletişim kurmak zorunda kalıyoruz. Yeri geliyor, organizatörler olarak, acil halledilmesi gereken meseleleri telefonda konuşabiliyoruz veya mesajla iletişim kuruyoruz. Onun dışında, örneğin fakültede stant kurulduğunda bazen standın başında durmak zorunda kalabiliyoruz. İnşallah çok güzel faaliyetler yapıyoruz aslında, yeni gelen kardeşlerimize umut olmaya çalışıyoruz. Kardeşlik bağları kuruluyor aramızda ama bu arada zihnimde soru işaretleri de oluşmuyor değil. Bazen kendimin çok göze battığını hissederek suçluluk duygusuna da kapılıyorum. Bahsettiğim mevzudaki görüşlerinizi merak etmekteyim. Fakültede Müslüman öğrenciler olarak söz söylemenin, faaliyet yapmanın çok güzel bir nimet olduğunu düşünüyorum ama sonuçta karma bir ortamdayız ve bunun getirdiği dezavantajlar var. Sizce bu denge nasıl kurulmalı? Allah’a emanet olun.
Aleykümselam. Tıp talebesinin sosyal faaliyet yapması zordur. Buna rağmen sizin bu faaliyetleri yapmanız pek güzel düşmüş. Allah yardımcınız olsun. Sizin de tespit ettiğiniz gibi, ortada ‘kaş yaparken göz çıkarmak’ türünden bir sakınca da var. Kesinlikle taviz vermeyeceksiniz. Yaptığınız sosyal iş farz değil ama kadın erkek hassasiyetini korumanız farzdır. Farzı hiçbir şeye feda edemezsiniz. Gayet dikkatli olmak zorundasınız. Feda edeceğiniz zaman farz olmayanı feda edin. Allah yardımcınız olsun.