Selamünaleyküm. 68 yaşındaki dedemle bazen sert davrandığımı fark ediyorum hocam. İlk torunuyum beni çok sever, adını taşıyorum. Ancak babaanneme karşı sertliği, sinirliliği, emekli olduğundan beri evden camiye, camiden eve gidip başka bir işle meşgul olmaması, çocukları yokken (babaannemle ikisiyken) yemek hazırlanırken, sofraya oturup bir bardağı dahi kendi almaması babaannemden hizmet beklemesi ve özellikle klozete idrarını yapıp temizlemeden çıkması gibi birçok özelliklerini eleştiriyorum. Bir keresinde klozette idrarının damlalarının kaldığını söyledim oturarak yap dedim ama prostattan dolayı oturarak yapınca gelmez dedi. İşi bitince de temizlemiyor iş babaanneme kalıyor. Babaannemde 70 yaşında, ağzı var dili yok. Üzülüyorum. “Dede, babaannem ölse ne yapacaksın?” diyorum “o zaman başımıza geleni çekeceğiz” diyor. Şimdi ben 24 yaşında erkek torunu olarak ona nasıl davranmalıyım bu tür meselelerde? Yapım gereği çok yumuşak şekilde söyleyemiyorum galiba, sonra da korkuyorum benim çocuklarım torunlarımda benim sert sözle kalbimi kıracaklar mı acaba diye. Ama kızdığım konularda haklı olduğum şeyler. Nasıl yapacağım?
Selamünaleyküm. Sini dedenizin yanlışlarını düzeltmeniz de bir yanlıştır. Onu yanlışlarını düzeltemezsiniz ama kalbini kırarsınız. Başınıza iş almanın gereği yoktur. Ninenize acıyorsanız, ona işinde yardım edin. Böylece torunluğunuzu yapmış olursunuz.
Yorumlar kapalı, ancak trackbacks Ve pingback'ler açık.