Ben zamanımı en verimli şekilde değerlendirmek için gerçekten çok uğraşıyorum; kitap okuyorum, fetvalarınızı dinliyorum, sürekli Rabbime, karşıma saliha arkadaşlar çıkarması için dua ediyorum, anneme babama karşı tavırlarıma da eskiye nazaran çok dikkat ediyorum; bir dediklerini iki etmiyorum. Farz ibadetlerimi aksatmıyorum çok şükür. Tıp 2. sınıf öğrencisiyim. Allah biliyor ya niyetimi, gerçekten tıp ilminde çok ilerlemiş ve Ümmet-i Muhammed’in kadınlarına Allah rızası için çok güzel muamele eden ve O’nun rızası için çalışan bir jinekolog olmak istiyorum ve bu alana özel bir ilgim olmadığı halde o alanda bu ümmetin kadın doktor açığı var diye o alanı tercih etmek istiyorum ama zamanımı bir türlü verimli kullanamıyorum. Derslerime çalışırken sürekli vesvese geliyor; kendimi çok kibirli hissediyorum, sonra o kadar vicdan azabı çekiyorum ki ders çalışmayı bırakıyorum, tevbe ediyorum. Bu kısır döngü haline gelmiş durumda. Ben bir taraftan tıp ilmini öğrenirken bir taraftan da manevi yönümü de eksik bırakmamanın ötesinde, geliştirmek istiyorum. Çünkü maneviyatım gelişmezse tıp okumamın da bir anlamı yok, hayatın bir anlamı yok o zaman. Doktorluğu Allah rızası için yaptığım sürece o alan anlam kazanıyor. Ama dediğim gibi sürekli kibir hastalığına yakalanıyorum. Bir süre ders çalışmayı bırakınca da kendimden hiçbir şey olmayacağını, daha irademin gereğini yapıp ders çalışmayı bile beceremediğimi düşünüyorum. Tabi ki bunlar olurken derslerim bir hayli aksıyor. Bu sorunu nasıl aşabilirim hocam?
Kibir dediğiniz sıkıntı TIP tahsili esnasında yaygındır. Böyle bir sıkıntıyı hissettiğinizde Kur’an okumayı artırın, dersleri bırakmanız çare değil. Öyle yaparsanız şeytan sizi hem derslerden geri bırakır hem de kibir kuyusuna atmış olur. Kur’an okuyun. Meal okuyun. Hadis okuyun. Bu sizi dengeleyecektir. Allah muvaffak etsin, kalbinizi huzur doldursun.