20 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Üniversite okuduğum şehirde yabancı bir öğrenci ile tanıştım; kendisi benden 5 yaş büyük bir Afrikalı ve Müslüman. Kendisiyle arkadaş olduk. Allah affetsin biraz samimi de olduk. Sonra kendisinin biriyle zina yaptığını öğrendim; çok üzüldüm. Bu yüzden kendisinden uzak durmam gerektiğini, aynı hataları tekrarlamaktan korktuğumu söyledim. O da, bu günahtan çok pişman olduğunu, tövbe ettiğini söyledi. Ama bana da yaklaşmaya çalıştı. Ben de, bu durumdan rahatsızlığımı belirttim ve ben dâhil bayanlardan uzak durmasını tavsiye ettim. O da, böyle davranmamın çok hoşuna gittiğini ve benimle evlenmek istediğini söyledi. Evlilik benim için 4-5 sene mümkün değil, eğitim sürecinde ailem asla onaylamaz. Bir de o yabancı olduğu için ailemin müsaade etme ihtimali de ortada. Ama kendisi beni bırakmayı reddediyor ve benimle evlenmek istediğini, benim gibi bir bayana ihtiyacı olduğunu söylüyor, her şeyi halledebileceğine inanıyor. Özünde iyi bir insan belki bu cinsel zaafları dışında. İbadetlerini aksatmadan yerine getiriyor ve beni de çokça teşvik ediyor; sabah namazına uyanamadıysam kızıyor, uyarıyor. Yetim büyüdüğü için de ayrı bir değeri var gözümde. Ayrıca benden başka bir bayan karşısına çıktığında onun bu isteklerini frenlemeyip onunla yanlışlar yapmasından korkuyorum. Onun büyük bir günaha girmemesi için kendimi daha küçük günahlara alet ediyorum. Yanlış yaptığımı düşünüyorum ama onu ayrılığa ikna edemiyorum. Konuyu dillendirdiğimde mesafeli duracağına söz veriyor ama olmuyor. Ne yapmalıyım?
Tam anlamı ile bir tuzağa doğru koşuyorsunuz. Olduğunuz yerde durun ve onu unutun ya da yarınki ağlamalarınıza karşı kendinizden başka kimseyi kınamamaya hazır olun. Yaptığınız çocukluk, bile bile iniyorsunuz kuyuya, bile bile!