Selamünaleyküm. Daha önceden gönderdiğim soruyu cevapladığınız için teşekkür ederim. Şimdi size yazmak istediklerim ise benim için çok ağır, aslında amacım soru sormaktan ziyade işin ehli olan güvenilir birine içimi dökmek ve karşılığında sizin değerli tavsiyelerinizle belkide tünelin ucundaki ışığı görebilmek. Yaşım 24 takvalı yaşamaya çalışan biriyim. Sorun aslında bu, başta ailem olmak üzere beni aşırı görmekte herkes. Namaz kılınmayan, cumaya göndermeyen işte çalışmayacağımı söylemem onları en çok sinirlendiren, bir cemaatin üyesi olan ve düzenli toplantılara giden bunun dışında kuran öğrenmeye çalışan annem bile cumaya bazen gidersin bazen gitmezsin çalışmakta bir ibadet diyor. Farz ibadettende mi önce gelir dediğimde ise kimse beni duymuyor, aynı şey kredi meselesinde de geçerli artık herkes kredisiz hiç bir iş yapılamayacağı görüşünde. Kredi ödenmeyen ev neredeyse yok. Bunun gibi artık toplumumuzun damarlarına işlemiş kronik hastalıklarla mücadele ediyorum ve bunu yaparken anneme akrabalarıma ve diğer insanlara sesimi yükselte biliyorum ve kendimi hem yalnız hem de suçlu hissediyorum. Bazen o kadar anlamıyor ki insanlar beni kendimi bu dünyadan hissetmiyorum bir cemaate katılmak ise bana daha çok sorun verecek diye düşünüyorum. Çünkü bakıyorum bir cemaat torpille kendi üyelerini devlet işine sokuyor, başka biri fakir Müslüman kardeşleri ortada kol gezerken başka bir şehre şeyhlerini ziyarete gidiyor ve orada ibadet yapacak yeri bile zor bulup (annemde gittiği için biliyorum) iki gün sefalet içinde hiç bir yararlı iş yapmadan geri dönüyor. Bunun gibi hiç bir cemaate gidemem gitsemde dayanamayıp bana göre yanlış yapılanı kedilerine söylerim ve daha kötü sorunlar yaşarım. Belki aralarında düzgün gerçekten takvaya önem veren hiç bir bidati yapmamaya özen gösteren bir grup vardır ama bunlarda kuruyla beraber yanmakta. Ben takvalı, dini bütün, beni anlayacak, elalem ne der diye değil dini ve ailesi için yaşayacak bir eşle yuva kurma derdindeyim. İbadetlerimi sorunsuz yapacağım helal kazanacağım bir iş bulduktan sonra yaşaması gerektiği gibi yaşayan, Müslüman çocuklar yetiştirmek hayalim ama etrafta ki gördüğüm kızlar dindar tanımına kesinlikle uygun değil ve nasıl bu işi becerip takvalı bir eş bulacağım bilmiyorum. Dua ediyor Allaha güveniyorum, yine ailem ise sadece tesettürü dindarlık görüyor bir kızın başını bağlaması (ki bazısı açıktan daha çok dikkat çekiyor ) yeter onlar için ve aslında diğer insanlar içinde. Sıkışmış durumdayım bazen gitmeyi düşünüyorum ama nereye her yer aynı. Ben mi yanlışım diye düşünüyorum bazen ama yanlış olduğum bir şey göremiyorum. Bütün bunlar bir sınavsa ben bu sınavı galiba geçemiyorum başta annem olmak üzere herkesi kırıyorum, bir türlü huşu içinde ibadetlerimi yapamıyorum, evlenemiyorum, olması gereken dindarlığa ulaşamıyorum. Hem bu dünyayı kurtaramıyorum hem de sanırım öbür dünyayı büyük çarklar arasında sıkıştım kurtulamıyorum.
Selamünaleyküm. Hayır, yanılıyorsun; herkes öyle veya böyle senin gibi sorunlarla İslam yaşıyor. Bir tür abartıyorsun. Şeytan seni ince ayarlarla meşgul ederek asıl gayeden uzak etmesin. Böyle yürüyeceksin ve Rabbine imanınla kavuşacaksın. Bu konuları bırak ve yoluna devam et. Acilen evlenme sürecini başlat. Bir şehirde tek yaşadığını kabul et. İnsanlığın tamamının bir yana senin bir yana olduğunu, Asiye gibi, iman çekirdeğinin sende gizli olduğu düşün. Gerçekçi ol, iman böyle bir davanın adıdır. Ayağa kalk ve yürü, dertlenip durma. Sana dualar ederiz, senden de dua bekleriz.
Yorumlar kapalı, ancak trackbacks Ve pingback'ler açık.