Hocam. Ben 23 yaşında bir genç kızım. Yıllardır sevdiğimi düşündüğüm birinden ayrı kalmanın acısını çekiyorum. Bir çok Allah dostunun ayrılık ve ayrılık acısı hakkında ne dediklerini okudum, baktım, düşündüm ama bu sancının içinde olmak, sevdiğim kişinin beni sevmemesi ve bunları düşünmek bana çok ağır geliyor. Psikolojik olarak çok yıprandım. Sabredemiyorum sanki. Sevdiğine kavuşamamak ayrı bir acı, onun benden nefret edercesine acımasızca konuşmaları daha acı. Artık bırakmak istiyorum. Kendi kafama göre Allah istemiyor demekki deyip sabretmeli miyim? Ne yapmalıyım? Sabır konusunda bana söyleyebileceğiniz bir tavsiye olabilir mi? Kalbim kırık, yalnızım, sevdiğim dediğim de benden et kemikten başka bir şey istemiyor. Çok acı içindeyim. Çok üzgünüm. Beni ne kendime getirebilir? Artık silkelenmek kendime gelmek istiyorum. Allah’a emanet olun.
Selamünaleyküm. Kızım sen, sabırdan önce SEVMEK DEĞİL SEVİLMEK ÖNEMLİ ilkesini öğrenmelisiniz. İnsan istenmediği kapıya yığılır mı, neden kendini ucuza eritiyorsun? Hele hele bayanlar bunu asla yapmazlar. Bayan daima değerlidir, peşinden gidilir, peşten gitmez. Kendine gel!