Hocam, bugün ‘selefilik’ adında bir ekol var. Aralarında Türk hocalarımız da çok sayıda mevcut. İlim ehli olmadığımız için, bizim basiretimiz bazı şeyleri görmede eksik kalabiliyor. Davete çok önem veriyorlar, mezhep konusunda sizle aynı fikirdeler (bazıları), selefin menhecinden bahsediyorlar sürekli. Kur’an ve sünnetle amel etmeye önem veriyorlar. Bu arkadaşların sohbetleri çok hoşuma gidiyor, ayet ve hadislere verdikleri önem de. Dinimi yaşamamda büyük katkıları var, bu ekol ile birlikte hareket etmiş olsam, bazılarının dediği gibi sapıtmış olur muyum?
Mü’minler arasında dışlama yapmayan, ashabı topluca seven, Ümmet’in büyüklerini saygıyla anan, küfürle ve kâfirlerle riskli ilişkilere girmeyen, dini bir bütün gören; ibadetler arasında küçümseme/beğenme tarzında bir tercih göstermeyen, dünyayı ve ahireti dengede gören her cemaatle beraber olabiliriz. Onları bu kıvamda gördüğümüz sürece beraber oluruz, sapma görünce de daha iyisine gideriz. Değiştirilmeyecek tek kapı Allah’ın kapısıdır. Eğer beraberlik sürecinde kendimizde bir gelişme görmüyorsak, bu orada bulunmamızı da gereksiz hale getirir. Buna göre hareket etmemizde bir sakınca yoktur.