Para harcama ölçülerimiz nelerdir? Kendi paramızı istediğimiz gibi harcamanın sakıncası var mıdır?

Para harcama ölçülerimiz nelerdir? Kendi paramızı istediğimiz gibi harcamanın sakıncası var mıdır?

Elimizdeki malımız aslında Allah’ın mülküdür. Biz mallarımızın bekçileri gibiyiz. Allah bize, kullanıp yararlanmamız için verdiği nimetlerde bizi başıboş bırakmamıştır. Sahibi biz olsak bile, malımızı kullanırken belirli ölçüleri aşamayız. Camide namaz kılarken nasıl kendimizi Rabbimizin huzurunda bilip, eğilip, kalkmamıza, tesbihimize dikkat ediyorsak aynı şekilde, cebimizdeki parayı harcarken de, bizi görüp gözeten Rabbimizi unutamayız. O’nun razı olmayacağı yerlerde ve işlerde harcama yapamayız.
Para harcamayla ilgili olarak şu kurallara dikkat ederiz:
a-Paramız kesinlikle bizim helal kazancımız olmalıdır. Şüpheli ve başkalarının hakkı bulu-nan bir parayı cebimize koyamayız. Haramdan elde edilen bir paranın girdiği mideye ateş girmiştir. O mide yanacaktır. Para helal ve temiz olacak.
b-Çalmak gibi, faizi ve benzeri Allah’ın haram ettiği kazanç türlerini de sürekli risk listesinde tutarız. Yaşadığımız hayatta faizin bir kanser gibi toplumları nasıl ezip geçtiğini ibretle izlemeliyiz. Silahtan daha güçlü olan para ve türevlerini kullanarak, kitleler nasıl uyuşturulmakta ve cehenneme doğru sürüklenmektedir. Çağımızda şakası olmayan en ciddi değerin para olduğu gerçeği gözlerimizi açmalıdır.
c-Helal paramızı helal yerde harcamak zorundayız. Alkol, domuz ürünü (veya alkol ve domuz karışmış), müstehcen, küfre alet olan şeylere para veremeyiz.
d-İsraf edemeyiz. İsrafı büyük günahlardan biri olarak görürüz. Mal, İslam’ın korunması üzerine kurallar koyduğu beş temel esastan biridir.
e-Dengeli harcarız. Bu denge şudur: Harcamalarımızı, gerekli ve çok gerekli, gereksiz gibi tasniflere tabi tutarız. En gerekli varken gerekliye harcamayız. Mubahlarda abartıya kaçamayız. Nefsin doymayacağını bilir, onu dizginlemeye çalışırız. Onun her istediğini değil, gerekeni kullanırız.
f-Para biriktiririz. Ama biriktirdiğimizi kalbimize koyup, ona tapınma derecesine getir-meyi kabul etmeyiz. Biriktirir, biriktirdiğimizi de cüzdanımıza koyarız. Yani tapınmaz ama muhafaza ederiz.
g-Paralı ilişkilerde yazıya ve belgeye önem veririz. Söze dayalı güven yerine belgeye dayalı güvene önem veririz. Bu da bizim, para yüzünden dost ve çevre kaybetmemizi önler.
h-Borcumuz varken ilave harcama yapmayız. Borcumuz bittikten sonra harcama yapabiliriz. Borca da kolay kolay başvurmayız.
i-Yaşımız ve birikimimiz ne olursa olsun infak etmeye gayret ederiz. Mini rakamlarla bi-le olsa vermeye çalışırız. Verdiğimizde gözümüz kalmaz.
j-Para, olduğu gibi imtihandır. Kullanılırken dikkat gerektirdiği gibi, pintileştirdiği zaman da vebale neden olur. Harcanması gerektiğinde harcamayıp bekletmek caiz değildir. Mesela: Tedavisi için gereken harcamayı cimriliğinden ötürü yapmayan bir Müslüman, faziletli bir iş yapmadığı gibi, Allah katında mesul olacağı bir hata da irtkâb etmiş olur. Harcamak veya tutmak değil, yerli yerinde harcamak uygundur. Nihayetinde para insan içindir. İnsan para için olmamalıdır.