Benim babaannem 75 yaşında. Dedem vefat ettiğinden beri hiç susmadan konuşuyor ve kurduğu cümleler hep başkalarıyla ilgili oluyor. İnsanların arkasından hiç hoşlanmayacakları şekilde konuşuyor. Ona, gıybetin kötü bir şey olduğunu anlatıyoruz, duymazdan geliyor ve bize, ‘siz de herkesi savunuyorsunuz’ diyor. Şu an yanımızda kalıyor. Dedemden çekindiği için o varken konuşamıyormuş, şimdi çekineceği kimse kalmadı sanıyor. Boş zaman geçirme, en azından tespihi al eline diyoruz. Bizi görünce alıyor biz yokken yine boş boş oturuyor. Ne yapmamız gerektiğini bilmiyoruz. Dua ediyoruz.
Nineniz çocuklaşma sürecine girmiş bir yaştadır. Onu anlayışla karşılayın. Düzeltmeye kalkışmayın. Siz üzerine düşeni nazik bir şekilde yapın. Sonra da onu rahatsız kabul edin. Bir zaman sonra düzelir inşaallah. Gerekiyorsa bir psikoloğa da götürebilirsiniz.