Bizler başımıza gelen bazı güzel şeyleri aman nazar ederler, diye gizleriz. Yeni doğan bebeğimizin kilosundan tutun da bazen, nasılsın, mutlu musun, diye sorulduğunda, mutluyum çok şükür, demeye kadar… Bunları söylemeye çekiniriz nazar değer diye. Halbuki ben Üstad Bediüzzaman’ın ‘şükür nimeti artırır.’ öğretisini takip etmek istiyorum. Takdis-i nimet yapmak yani güzel nimetleri inkâr etmemek anlamında açıkça söylemek zararlı mıdır?
Selamünaleyküm. Nimetleri gizlemenin bir anlamı yoktur. İfrata kaçmadan, yalan söylemeden, karşı tarafı da incitmeden nimetler zikredilmelidir.