Hocam, selamünaleyküm. Bir senedir namazda gülme problemim var, şöyle, namazda kıraat ederken nefesim daralıyor, tam nefesi çok hafif kuvvetli verince aklıma komik bir şey geliyor, namazda güldüm hissine kapılıyorum. Ama ne zaman ki kıraat etmeyip normal nefesi alıp vereyim hiç gülme problemine rast gelmiyorum. Bu yüzden oldukça imamın arkasında namaz kılmaya çalışıyorum. Ama
teheccütlerde tahiyyat duasını okuyunca yine zorluyorum kendimi gülmemek için, bazen mağlub oluyorum. Hocam şunu da belirtmek isterim ki, bu gülmem bir nefes verme, “hahaha” “kikiki” “huhuhu” gibi bir gülme yok hocam, sadece bir nefes verme. Bu nefesi kendim duyuyorum hocam. Bazen de yalnız kılmam icap ediyor, şeytanın vesvesesi veyahut kendi vehimlerimden dolayı komik şeyler aklıma geldikten sonra “gülünce” ümitsizliğe kapıldığım oluyor. Şunu da fark ettim, kendimi bir şey yapmamak için zorladıkça, bu ters etki yapıp yapmama vesile oluyor, bu gülme gibi misal. Doktora gittim nefes borularında bir şeyin yok diyor. Bir senedir bu problemi yaşıyorum, nazar edildi zannına kapılıyorum.
Aleykümselam. Bu durum, bir psikoloğa gitmenizi de gerektiriyor. Muhakkak gidin, onun önerisini de yerine getirin.
Fıkıh ve namaz açısından bir sorun yoktur. Bir şey yokmuş gibi namaza devam edin. Kendinizi cemaatten de alıkoymayın. Devam edin. Çok geçmiş olsun. Allah teala afiyetinizi iade etsin.