S.A. Hocam. Ben nişanlıydım ayrıldım. Ayrılma sebebim kapanma. Eşimin çalışmasını istememem, açık giyinmesine karşı çıkmam, yabancı erkeklerle samimi derecede konuşmaması, tokalaşmaması konusunda uyardığımdan dolayı. 3 sene arkadaşlık ettim, 3 sene boyunca ilk başlarda sordum yapar mısın evet dedi ve ben de bu yönde hareket etmeye başladım. Kitaplar aldım yazılar döktürdüm sitenizden v.s. Açık giyinirdi giyinme derdim, yanlış gördüğüm konularda uyarırdım kızardım. Ben bir Müslüman erkeğim Elhamdülillah, eşim olacak kişiyi sakınırdım kıskanırdım. Allah tesettürü emretmiştir. Kadınların mahrem kişilerle samimiyet kurmasını, açık giyinmesini, makyaj yapmalarını v.s. yasaklamıştır. Ben de bunları nişanlımdan istedim. Yanlışlarda uyardım ama hep kötü oldum. Bugünlerde kafamda bir düşünce oluştu. Ben acaba kendi nefsi duygularıma mı kapıldım kıskanma konusunda, kıskanmak bir Müslüman erkeğin en doğal hali midir, acaba bu konuda nefsime göre davranmış olabileceğim bir yön var mıdır? Sonuçta bu konular Allah’ın istekleri. Ben de eşimi kıskandığım ve Allah’ın istekleri olduğu için istedim. Kafam karıştı bu konuda. Acaba kıskanmak müslüman erkeğin bir özelliği midir, müslüman erkek bunları istemeli midir, yoksa benim kendi nefsim için, eşimi kıskandığımdan dolayı yaptığım bir davranış mıdır? Allah rızasına mı hizmet etmişimdir yoksa sadece nefsime mi, yoksa ikisi de aynı mıdır? Ben boşuna mı suizan ediyorum?
Selamünaleyküm. Müslüman erkek kıskanır, kıskanmayan da hayır yoktur.