Ben köyümde Kur’an kursunda fahri öğreticilik yapıyorum. Kurs başlamadan önce köyümün kadınlarını dolaştım, birçoğundan kursa geleceklerine dair güvence aldım ama 2 ay olmasına rağmen yalnızca bir veya ikisi devamlı gelmekte. Ve bu kurs 2 aydır 3-4 kişiyle (arada 8’e çıktığı oldu) devam ediyor. Ben gene de gördüğüm, huyunu tahmin edebildiklerime davette ısrar ediyorum ama koca koca kadınlar verdikleri sözlerde durmuyorlar hocam. Burası yıllardır böyle; kurslarına sahip çıkmıyorlar, hep işlerini bahane ediyorlar, zaten gelen hocalar da yarım dönem durup gidiyorlar. Ben de gitmek istiyorum. Benim gibi aynı dertten muzdarip hocalar adına da söylemiş olayım. Tavsiyeniz nedir hocam?
Şunu unutmayın: Kitabımız gariplerin kitabıdır. Siz de gariplerden birisiniz. Boşuna hayaller kurmayın, bu kıyamete kadar böyledir. Ya hayal üzerinden iş yapacaksınız ya da gerçekler üzerinden. Gerçek de budur.
İkinci olarak da şunu unutmayın: Eğitimci bir mücahittir, cihat ile ömür geçirir. Cihat, en uygunu üzerinden iş yapmayı gerektirmektedir. Daha iyi ve yararlı bir yer bulursanız muhakkak gidin. Daha iyi öğretme imkânı buluncaya kadar da orada kalın.
Üçüncü olarak da şu unutulmamalıdır: Bir kişi az değildir. Bir kişiye becerip öğretebilirseniz sizin cennet sebebiniz olabilir.
Buna göre bir karar verebilirsiniz.