Selamün Aleyküm Hocam. Benim sıkıntım “istemediğim halde” amcamın oğlunun yaptıklarını kıskanmamdır. Amcamın oğlunu esasen severim. Neticede din kardeşimdir. Ancak onun öğretmenliği kazanmaya yakın olması, derslerde de beni geçmesi ve de benim yıllar geçmesine rağmen halen bir baltaya sap olmayışım beni onun bu başarılarından ötürü kıskanmama sebep oluyor sanki? Bunu esasen istemiyorum. Tamam, kabul ediyorum yaklaşık olarak 1 yıl boyunca sınavlara çalıştı ve bir nevi emeğinin karşılığını aldı. Ektiklerinin hasatını topladı. Bense aylak aylak gezerek, bazen derslerime çalıştım bazense bilgisayara daldım, gezdim dolaştım. Ancak gene de içimden bir ses, onun sevme, o senden daha çok başarılı oluyor, diyor. Hocam dünyalık şeylere tamah etmemeliyim biliyorum ama kafam karışık. Şimdiden vereceğiniz cevaptan ötürü teşekkür ederim Hocam.
Selamünaleyküm. Kalplerimizdeki dünyadan sorumlu değiliz. İçimizden geçenleri elimize, dilimize, gözümüze yansıtmazsak bir sorun yok. Siz de bir baltaya sap olunca inşaallah, bu günler geçecek. İyisi mi siz, ‘onu imreniyorum’ deyin.