Selamünaleyküm.
1. Çevremdeki insanlar beni olduğumdan fazla bilgili ve iyi biri sanıyorlar. Bana “Hoca” diyenler, “Seni görünce Allah’ı hatırlıyoruz” diyenler, yeni tanıdığı halde çok sevenler, başkalarının anlatmasıyla tanışmaya gelenler var. Benim öyle görünme çabam yok. Günahlarımı, hatalarımı düşündükçe onların ilgisi beni eziyor. Hataları açıklamak uygun olmadığından anlatmıyorum. Onlara “Öyle değilim, inşallah dediğiniz gibi olurum” diyorum. Öyle olmadığım halde insanların beni salih kul görmeleri benim açımdan münafıklık mıdır?
2. Çevremdekiler -kendileri araştırmaya üşendikleri için- bana dini konularda soru soruyorlar, kendilerine Kur’an öğretmemi, ilmihal bilgisi anlatmamı istiyorlar. Bir hocanın dizi dibinde oturmuşluğum, bu konuda bir okul bitirmişliğim yok. İnternet üzerinden tüm derslerinizi izledim, tüm fetvalarınızı okudum. Tecvit öğrendim, katıldığım ders grubum var, sürekli okurum, bilmediğimi sorar öğrenirim. Şimdi de Arapça, tefsir ve fıkıh çalışıyorum. İnsanlara hoca olmadığımı, bildiğim kadarını öğretebileceğimi, bir kitaptan birlikte okuyabileceğimizi söylüyorum. Bilmediğim bir konuyla karşılaşınca araştırıp cevap veriyorum. Köklü bir bilgim olmasa da bildiğim kadarını öğretmekle görevli miyim? Hem öğrenme ihtiyacıyla kapıma gelmiş insanları geri çevirme vebalinden hem de yanlış bir şey söyleme vebalinden korkuyorum. Nasıl bir yol izlemem gerekir? İnsanların guslü bile bilmediği öyle tuhaf bir zamandayız ki iki sohbet dinleyen, iki kitap okuyan, sizlerden duyduğunu aktaran benim gibiler bile hoca diye adlandırılıyor. ALLAH sizden ve sizin gibi gerçek hocalarımızdan razı olsun.
Aleykümselam. Hayat bir günden ibaret değildir. Tıpkı onun gibi de Müslüman olmamız bir öğretmek veya öğrenmekten ibaret değildir. Bir iki konuyu bir nevi Kâ’be edinip etrafında dönmek sakıncalıdır. Daha geniş bir yelpaze ile sahilden açılın. İnsanların ne diyeceğine, ne yaptığına takılıp kalmayın.
Yorumlar kapalı, ancak trackbacks Ve pingback'ler açık.