Hacamat bir sünnet olarak ihya edilmekte, burada sünnet araç haline getirilmiyor mu, önemli olan amaç haline getirip Rasulullah’ın sünnetini hayatımızda da uygulamak değil midir? Bu noktada pis kan vücutta belli noktada ve kılcal damarlarda mıdır? Zamanın şartlarında pis kan bu şekilde atılırken devrimizde kan bağışı ile bir hastaya şifa aracı olmak daha evla değil midir?
Hacamat muhakkak yerine getirilmesi gereken bir sünnet olarak değil de gerektiği zamanda yapılması durumunda sünnet olan işlerden biri olarak görülmelidir. Bu noktadan ileri gitmenin de sakıncası vardır. Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem ile bağlantılı bir işi ‘o zaman şu idi şimdi bu olmalı’ tarzında rahatça irdelemek doğru olmaz. Ne yapmak mecburidir ne de yapanlar cihat gibi eşsiz bir iş yapmış olmaktadırlar. Hacamat mesela bir sakal sünneti ile aynı değildir. Buna göre değerlendirebiliriz.