Selamünaleyküm hocam. Benim sorum baya derin. Yaklaşık bir seneden beri belirsizlikler içerisindeyim. Günah işlerken küfre düşmekten çok korkuyorum. Küçük bir günahı bile işlemeden önce acaba işlesem mi işlemesem mi diye tereddüt edip sonra “boş ver ” demek geliyor içimden acaba bu küfür mü? “Kafaya takma ” gibi sözler günahı önemsemediğimden değil sadece nefsime yenik düştüğüm için günah olduğunu kabulleniyorum ve hangi günah olursa olsun işlememeliyiz. Bu sözleri kalben kabullenmek veya dillen de söylemek aynımıdır yoksa bu zihin bulanıklığı mıdır? Bu konu her defasında karşıma çıkıyor ve takıntı oldu. Bir diğer sorum ise bir kişinin “Ben bu günahı işleyeceğim demesi veya haramlığını bile bile onu emretmesi dinden çıkarır mi?” Mesela bir babanın olguna sen benim için yalan yere şahitlik yapacaksın dese oğlu da ona haramdır dese babası da onu bunu bilmem yapacaksın dese? Bu babanın durumu nedir? Hocam şimdiden teşekkürler.
Selamünaleyküm. Günahları hafif görmek, onları yasaklayan Allah’ı korkulacak biri olarak görmemek afettir. Bunun dışında insanın gelgitleri bitmez. İçimizden geçen ayrıntıları benimsemedikçe, dille tekrar etmedikçe onlara takılıp kalmamız gerekmiyor. Allah’a isyan olan bir işte de kimseye itaat etmeyiz. Alenen haram olan bir şeyin haram oluşunu inkâr eden imandan çıkabilir. Allah muhafaza buyursun.
Yorumlar kapalı, ancak trackbacks Ve pingback'ler açık.