Ben çocukluğumdan beri dinin gereklerinden uzak büyüdüm. Yaptığım hataların bedelini hep kendim ödedim. Bu yaşıma kadar bir sürü günaha bulaştım ama tanıştığım bir arkadaşla düzgün bir yola girmeye çalışıyorum, fakat içimdeki bu sıkıntılar gitmiyor. İşlediğim günahlar, suçlar beni ümitsiz bırakıyor. Her ne kadar kendimi toparlayıp düzgün biri olmak istesem de aklıma bunlar geliyor, utanıyor ve vicdan azabını çekiyorum; kendimi affedilmez biri olarak görmeye başlıyorum. Arkadaşım vasıtası ile az bir miktar da olsa vakıflara yardım ediyorum, ibadetlerimi de yapmaya başladım ama bu suçluluk hissi benim içimi bunaltıyor. Ne yapmam, nasıl bir yol izlemem gerekir hocam?
Bu düşünceniz işlediğiniz eski hatalardan daha ağır bir hatadır. Siz adeta Allah Teala’nın sizi affedemeyeceğini söylemiş gibi oluyorsunuz. Siz neden tevbenizi yapıp ona sarılmıyorsunuz? Tevbe edin tevbesini koruyan tertemizdir, tertemiz ne demek biliyor musunuz? Şeytan sizi onun için daha ucuz bir yöntemle bitirmek istemektedir, akıllı davranmanız ve sizin onu bitirmeniz gerekir değil mi? Tekrar düşünün ve kendinize yeni bir rota belirleyin. Yapmanız gereken budur.