Hocam, benim 4 yıldır sevdiğim bir çocuk var ve çocuk serseri olduğu için ailem istemiyor. Ben ise dinle ilgili olan kulluk vazifemi yerine getirmeye çalışan biriyim. Bundan dolayıdır ki ailemin de böyle olmasından izin vermiyorlar ki onunla evleneyim. Çocuk dünyada ki her başı boşluğu yaşamış biri ama bundan sonra yaşamayacağını ve az çok kendini düzeltmeye çalıştığını görmekteyim ve onu sevdiğim için arkamı dönüp gitmek istemiyorum. Onun cehennem ateşinde yanmasına razı olmak istemiyorum. Ondaki o çabayı gördüğüm için ellerinden tutmak istiyorum. Onun düzeleceğine yani kulluğunu kulluk olarak bilip kendinin rabbine kulluk etmesi gerektiğini bileceğini ve vazifelerini yerine az çok getireceğini biliyorum. Ailem ise her şeyiyle dini bütün birinin olmasını istediklerinden bu duruma izin vermiyorlar. Oysa ben ondan başkasıyla mutlu olabileceğimi ve o orda dururken gidip başkasıyla evlenebileceğimi düşünemiyorum bile. Ben sevdiğimin yolundan gitmeyi istiyorum. Hocam böyle bir durumda ne yapmak gerekir? Gittiğim yol doğru mudur eğri midir? Eğri olsa da sonu felaha ulaşır mı?
Kızım, sen önce bir doktora görün; aklının yerinde olup olmadığını kontrol ettir.