Evliyim, zina yaptım, çok pişman oldum ve söz verdim Rabbime bir daha yapmayacağım, beni nefsimle baş başa bırakma diye. Tövbe ettim. Ama tekrar zina yaptım. Şu an yine kahroluyorum. Ve tövbe edip, söz verip bunu yerine getirememek, bu acizlik, bu nefsin galibiyeti beni yiyip bitiriyor. Ben bu tövbenin, verdiğim sözün altından nasıl kalkacağım? Tekrar böyle bir şey yapmaktan korkuyorum; kalbimin kararmasından, ayağımın komple kaymasından korkuyorum. Namazlarımı da kılıyorum. Dayanıyorum dayanıyorum ama bir noktadan sonra kırılıyorum. Hem namazlarımı kılıyor olmam hem de zinada tekrar etmem ihanetin en büyüğü içinde olduğumu düşündürüyor ve sanırım ki öyleyim. Bana ne tavsiyede bulunursunuz hocam?
Çevreni, gündemini, vaktini gözden geçir. Yanlış yerde durduğun için namaz bile seni dik tutamıyor. Değişime oradan başla, gerekiyorsa başka şehre göç et.