Selamünaleyküm hocam. Ben 19 yaşındayım ve yakın zamanda evlenmeyi düşünüyorum. Hayatımdaki beyefendiyle dört aydır görüşüyoruz. Kendisi din ve ahlak bakımından çok düzgün biridir. Bugüne kadar mümkün mertebe konuşulması gereken bir durum oldukça, mecburiyetten görüştük. Bu karşılıklı aldığımız bir karardı. Tanıştığımızdan beri keyfi olarak sadece bir kere görüştük ve bunun pişmanlığını yaşayıp bir daha yapmadık. Ayrıca, görüşmelerimizde edebe aykırı bir hareket hiç olmadı, ve edebe aykırı sözler sarf etmemeye de gayret ettik. Ancak şöyle bir şey aklıma takılıyor, biz görüşmelerimizi yaparken yanımızda tanıdık kimse yoktu. Etrafta insanlar vardı ama bizi tanıyan kimse yoktu. Başta düşüncemiz “yalnızlıktan kasıt kapalı bir alanda başbaşa kalmaktır, bizim etrafımızda insanlar olduğu için dinen sıkıntı olmaz” şeklindeydi. Ama sizin bir sohbetinizde yanınızda birini mutlaka götürün şeklinde söylemleriniz vardı ve bu bizim aklımıza takılıyor. Acaba biz yanlış bir şey mi yaptık, sonu hayırsız olacak bir şeye mi sebep olduk?
Aleykümselam. Tanıdık kimse olması şart değil ama size yakın biri yokken gitmeyin. Daha emin olursunuz, kalbiniz daha rahat olur.