2-3 senedir içimi bunaltan evliliğimle ilgili bir çıkış yolunu bulamıyorum artık. Dua da ediyorum ama kendi açımdan bir karar almam gerekli diye düşünüyorum. 33 yaşındayım. 10 senelik evli ve üniversite mezunu bir bayanım. Diğer yönleri ile ele alındığında mutlu bir evliliğimiz var ancak 10 senedir cinselliğimizde tatmin olamayan bir bayanım. İlişki sırasında elle boşalamıyorum, eşimin sorunu ise erken boşalması. Evliliğimizin ilk seneleri, onu incitmekten korktuğum için açıkçası bu konuyu eşime açmaktan çekindim, o da açmadı bu konuyu. Ama zamanla bende, eşimle yatakta soğuma meydana geldi, neredeyse zorla ilişki şekilleniyordu o istediği için. Sorunu önce tatlı dille anlatmaya çalıştım, kabullenmek istemedi; sert dille anlatmaya çalışıyorum, ‘beni aşağılıyorsun’ olarak tepki veriyor. Ne zamanki tedavi olmazsa ilişkiye girmeyeceği söyledim. Tedaviyi, zorlama ile de olsa kabul etti. Ama bir kez gitti o da başarılı olmadı. Eşim bu sorunun üzerini örtmeye çalışıyor, ben konuşmazsam problem yok, cinselliğimiz aynı şekilde devam ediyor ben tatmin olamayarak.
Bu konuyu açmaya bile yanaşmıyor. Şimdi nasıl bir yol izleyeceğimi şaşırdım. Yazılarınızdan okuduğuma göre cinsel ilişki olmadan bir evlilik çok zor. Eşimle tedaviyi kabul edene kadar cinsel ilişki yaşamasam mı doğru olur yoksa ben de onun gibi yapıp sorunu görmezden geleyim ve cinselliğimde mutsuz bir bayan mı olayım? Bu, boşanmaya nedeni olur mu? İleride daha büyük sorunlara yol açacağından korkuyorum.
Siz kabulleniyorsanız ve etkilenmiyorsanız böyle bir sorun dinen evliliğinizi bitirmenizi gerektirecek bir sorun değildir. Sizin ve eşinizin temel ihtiyacı olduğu için önemine vurgu yapılmaktadır. Tedavi muhakkak olmalıdır eşiniz. Her hastalığın tedavisi vardır diye arayış içinde olmak zorundayız. Siz kendi durumunuza bakın, etkilenmiyorsanız, kendinizi arayışı içinde hissetmiyorsanız mesele yoktur. Allah sabırlar versin. Huzurunuzu daim etsin.