Selamun aleyküm. Benim eşim dini hassasiyetleri olan birisi. Fakat ben karşı cins ile olan konuşma tarzını beğenmiyorum. Duruşu bakışı değişiyor sanki. Tabii ben rahatsız oluyorum. Çünkü açık bir bayan her şeyini tam anlamıyla sergileyebiliyor. Fakat ben kendi adıma kendi evimde bile çocuklardan dolayı rahat olamıyorum. (olmama da eşim izin vermiyor. böyle dolaşma diyor ki aşırı da gitmiyorum). Kıskançlık gibi algılanıyor rahatsızlığımı belli ettiğim zamanda. Halbuki ben onun bu gevşekliğinden rahatsız oluyorum. Sanki sert bi rüzgar esse alıp gidiverecek onu. Benim yanıma bir erkek yaklaşsa ki ben onun müdahalesine gerek kalmadan tavrımı koyuorum, fakat kendisi söz konusu olunca benim kendimi korumama gerek yok, o kendini korusun dercesine yanına oturandan rahatsızlık duymuyor hocam. Kılını kıpırdatmıyor. Bu duruma çok içerliyorum defalarca dile getirmeme rağmen çok değişme olmadı. Şeytan vesvese mi veriyor, benim kocam yapmaz diyorum, az bir zaman sonra aynı şeyler oluyor. Nasıl düşünmeliyim bu konuyu? Allah razı olsun.
Selamünaleyküm. Hanımların bu husustaki hassasiyeti yüksektir. Bir nebze siz de abartıyor olabilirsiniz ama eşinizin hatalı tutum içinde olması mümkündür. O da, dindar olsa bile nihayetinde insandır. Zafiyetleri de olabilir. Bunun ortasını bulmaya çalışın. İnatlaşma seviyesine getirmeyin hepten batar, siz de kahrolursunuz. Sabırlı olun, dua edin. Çevresini daraltmaya çalışın.