4 yıl önce evlendim. Eşim 33, ben 30 yaşındayım. Evlenmeden önce eşimin ailesinin, beni oğullarına yakıştırmadıklarıyla ilgili birçok sözleri oldu -lisans eğitimim olmaması ve çalışmıyor olmam-. Evlendikten kısa bir süre sonra annesi ile altın ve para yüzünden tartışma yaşadık ve bu birçok olayın fitilini ateşledi. Eşim haklı olup olmadığıma bakmadan özür dilememi aksi durumda evliliğin gitmeyeceğini söyledi. Eşimin istediğini yaptım ancak bu bir şeyi değiştirmedi; annesinin kini dinmedi, arka plandan da ablalar vs. karıştı. Öyle ki eve aldığım tabureye kadar her şeye laf edildi. Sonuç olarak annesi defalarca boşanmamızı istediğini söyledi, namusumla ilgili ileri geri sözler sarf etti ancak eşim hepsini ya inkâr ediyor ya da hak ettin, diyor. Ben ailesi ile görüşmek istemiyorum. Kendisine, ‘sen beni mağdur etmeden ailenin ihtiyacını giderebilirsin, diyorum. Şiddetli tartışmalarımız oldu ancak şuan çok istemesem de (aramızda sürekli tartışma olduğu için) üç aylık hamileyim. Yine aile yüzünden tartışma yaşadık ve bana şiddet kullandı. Eşimin gözünde ailesi var ve ailesinin hiçbir yanlışını kabul etmiyor, ona göre ben her şeyi uyduruyorum. Şahitler karşısında kabul ediyor, yalnızken inkâr ediyor. Ona göre ben hakarete uğrasam da, onlar beni kırıp üzse de ben sesimi çıkartmamam gerekiyor. Ben ayrılmayı düşünüyorum. Bu halde şiddete yeltenen kişiden eş olmadığı gibi baba da olmayacağını düşünüyorum. Ne tavsiye edersiniz?
Bu kararı aile büyüklerinizle beraber vermelisiniz. Ya da aile danışmanı ile kararlaştırın. Sonra üzülmemeniz için böylesi daha hayırlı olur.