9 yıllık bir evliliğimiz ve üç çocuğumuz var. 39 yaşında bir erkeğim. Eşim evliliğimizin başından beri bana ilgisizdi, yatak odasında -affınıza sığınarak söylüyorum- adeta onu zorla getirtir cinsel ihtiyacımı giderirdim. Yedinci yılın sonunda artık böyle devam edemeyeceğini ona söyleyip başkasıyla beraber olacağımı, başka birisini bulduğumu belirttim. Yaptığımın hata olduğunu biliyorum ama o psikolojide sağlıklı kararlar veremedim. Her şeye rağmen boşanmayı düşünmemiştim, hem çocuklar hem de vicdan yapmam beni böyle ara bir çözüme itti diyebilirim. Özetle, ikinci kişiyle ilişkimi bitirdim, bunda eşimin sonradan tavır değişikliği, kıskanması da etkili oldu. Şimdi eşim bana, evlenirken mantık evliliği yaptığını söyledi. Kafamda film şeridi gibi bütün yıllar bir daha gelip geçti. Onunla birlikte olmak istemiyorum, en ufak bir cinsel isteğim yok ona dair. Onun ilgisi de -şekli değişiklikler hariç- aynı. Ne yapmalıyım hocam? Kendisi ayrılma lafını duyunca bile dünyası yıkılıyor. Ben de vicdan yapıyorum hala. Ne yapacağımı bilemiyorum. Bir yol gösterebilir misiniz hocam?
Öncelikli olarak düşünmeniz gereken şey, harama tevbe etmeniz ve bir daha onu yapmamaya ahdetmeniz olmalıdır. Haramdan kurtulmadıkça huzurunuzun olması mümkün değildir. Sebep ne olursa olsun harama karşı kendinizi koruyun.
İkinci olarak da şöyle yapın: Sizin aileniz ve eşinizin ailesinden büyüklerin oluşturduğu bir hakem heyeti kurun. Geçmiş yılları onlara anlatın. Gerekiyorsa eşinizi tedavi ettirin. Neticede size ‘cinsel ilişkisi olmayan bir eş’ kabul etmeye karar verirlerse öyle bir karar tabii de değildir, dinen de tutarlılığı yoktur. Böyle bir kararı kabul etmeniz gerekmez. Bunun dışındaki kararlarını kabul edin. Gerekiyorsa da o heyetin tasvibi ile boşanmanızda bir sakınca yoktur. Sizin anlattığınız gibi ise evli olmanın da bir anlamı yoktur. Büyüklerinizi devreye koymadan karar vermeyin.