Kocamla herkesin isteyeceği mutlu bir evliliğimiz ve iki tane de yavrumuz var. Babam ruhsal problemlerinden dolayı annemi terk etti. 60 yaşındaki annem memlekette tek başına kaldı. Evi ve bir de emekli maaşı var. Kendi işini kendi görebilecek kadar sağlığı da yerinde. 4 kız kardeşiz ve hepimiz ayrı şehirlerde evliyiz. Annemin tek başına kalmasına gönlüm razı değil. İstanbul’a bizim evimizin yakınına taşınsın, bir hastalığı falan olursa ben ilgilenirim bir nefes olurum diyorum. Lakin kocam razı olmuyor; ‘bizim huzurumuz kalmaz’ diyor. Annemle hiç anlaşamıyor. Açıkçası annem pek anlayışlı biri değil. Kocam haklı kaygılarında. Annem her şeye karışır, yönlendirmeye çalışır ama nihayetinde de o benim annem. Çok çaresizim, annemi yalnız bırakırsam hayırsız bir evlat olacağım yakınımıza alırsam kocamla huzurumuz kalmayacak. Hep annemle kocam arasında kalacağım. Birinin gönlünü yaparken diğeri kırılacak. Bu durumda ben nasıl hareket etmeliyim?
Erkek kardeşiniz varsa o bu sorumluluğu almalıdır. Erkek yoksa bütün kardeşler bir aile meclisi oluşturun, görev taksimi yapın, yükü aranızda bölüştürün, zamana ve kişilere yaydığınızda daha rahat olur.