Selamünaleyküm. Ben şöyle bir durum içerisindeyim. Bir talibim var benimle yaşıt, 21 yaşında. Elhamdülillah namazında, tamamen kendisini Allah yoluna, davasına adamış birisi. İşi gücü şu an yok fakat çaba içerisinde. Askeriliğini de yapmamış. Okuduğu için 6 sene sonra düşünüyor. Beni eşi olarak istiyor. Ben de çalışan birisiyim fakat o bunu çok sert bir dille reddediyor. Ya iş ya ben diyor. Kesinlikle çalışmamamı, erkeklerle gereksiz muhatap olmamı istemiyor. Hayatta taviz veremeyeceğim konulardan biri örtün ve çalışmandır diyor. Fakat beni anlamıyor, mecburiyetten çalıştığımı görmüyor. Sen çık Allah yardım eder diyor. Evet, doğru Allah yardım eder. Benim ailemin durumu iyi olsa bir dakika durmam, çıkarım zaten. En azından eve destek oluyorum ve belli başlı borçları ödüyorum. İşten çıktığım anda borçlar kalacak. Zaten sıkıntıdayız, iyice sıkıntıya gireceğiz. Bir süre diyorum. Hayır, olmaz, her gün ateşe gitmene müsaade edemem ben diyor. Çok hırslı, çok öfkeli. Gerçekten güvendiğim biri, ahiretimi kurtarmama yardımcı olacak biri. En azından ben buna inanıyorum. Kaybetmek istemiyorum açıkçası. Ama o ya iş ya ben diyor ve gerçekten çalışmak zorundayım ben. Ne yapacağım konusunda bir akıl verirseniz çok sevinirim.
Selamünaleyküm. Şu dünyada iki nimet aynı anda kimseye sunulmuyor? Sizin ‘çalışan kadın’ olmayı asla tercih etmemeniz gerekir. Kadının cenneti evidir. Cennete bedel bir şey görmeyin.
Yorumlar kapalı, ancak trackbacks Ve pingback'ler açık.