Selamünaleyküm. Hocam yaşım 18. Siz beni tanımasanız da bende çok emeğiniz var, Allah razı olsun. Benim babam sizin gibi değil, bana öğretemedi. Benimle konuştuğunu neredeyse hatırlamıyorum. Bir kere namazı öğretmek düşüncesiyle çağırdı; zannedersem ki onda da rukuda belimin ne kadar büküleceğini gösterdi. Babam güzel bir şey söylerken bile kızarak söylüyor, artık o duruma geldi ki hocam, babamı saymak istesem de sayamıyorum. Yani onunla aramızda dağlar var, o dağları aşmak istedikçe önüme başka bir dağ koyuyor. Nerde babamdan konu açılsa sanki evliya gözüyle bakılıyor babama. Başkalarına iyi davranıp da bana böyle davranması beni çelişkiye düşürüyor, ne yapmalıyım hocam?
Aleykümselam. Ne güzel işte kardeşim. Babanın bile sana destek olmadığı bir hayatta kendi tırnaklarınla kazıyarak yükseliyorsun. Evet, zorlanıyorsun ama yarın bu zorlanma senin lehine olacak, hiç şüphen olmasın. Bence endişe etmemen gerekir. Baba mirası yemek yerine kendi alın terin ile yükseleceksin. Daha helal bir mal kullanan bir zengine benzersin. Bir de böyle bak bakalım, ne göreceksin. Bir ay kadar bu gözle incele gelişmeleri.