Epey uzun zaman önce annem, ablam ve ben, bir tartışma esnasında annemi kızdırmıştık ve annem de bize şöyle beddua etmişti: “-İnşallah ikiniz de cennet yüzü göremezsiniz!.” Ben bu işin önemini uzun yıllar sonra anladım ve annemle helalleştim. Aklıma geldikçe de tekrar-tekrar helalleşiyorum, elini öpüyorum ve gönlünü bir daha kırmamaya dikkat ediyorum; kırarsam da özür dileyip tekrar helalleşiyorum, korkumdan. Artık bu korkumdan ve üzüntümden, şu aşamaya gelmiş bulunmaktayım, şunu diyorum ve âhirette karşıma çıkması için vasiyetime de yazıp koydum: “-Allah’ım! Seni, SAV. Efendimiz’i ve Senin sevdiklerini sevmekten, inanmaktan, muhabbet etmekten, zikretmekten alıkoyan her şeyden Sana sığınıyorum. Seni ve sevdiklerini öyle çok seviyorum ki; cehenneminde hiçbir mü’min kulunu, bir saniye bile yakma. Onların yerine ben yanmaya râzıyım. Kalbimdeki bu samimiyeti, Sen herkesten daha iyi biliyorsun.” Bu üzücü olaydan sonra, Allah’a bu şekilde bağlandım. Bu durumda ölürsem; ben cennete gidebilir miyim? Firdevs Cennetinde SAV. Efendimize komşu olabilir miyim?
Selamünaleyküm.Yoğun sorular arasında sizin sorunuzun sırası geciktiği için hakkınızı helal edin öncelikle. Bir kere anneniz size hakkını helal ettiğine ve sizi affettiğine göre düşünmeniz gereken bir şey yoktur artık. Bundan sonra annenize dualar ederek, onun adına iyilikler yaparak evlatlığınızı sürdürün. Evham düzeyine getirerek şeytana destek olmayın. Bundan ilerisi evhama dönüşür ve kendi kendinizi yersiniz. Allah’a emanet olun.