Selamünaleyküm hocam. Ben 21 yaşındayım, uzun bir süredir tanıdığım ve konuştuğum benimle evlenme niyeti olan bir genç var. Yaşlarımız aynı. Benim de niyetim var, kalbimde ısındı. Neredeyse çocukluktan beri tanıyorum diyebilirim. Annemle aynı taraflı, memleketler imiz aynı. Geçenlerde aileme bu konuyu açtığımda, hiç de beklemediğim tepkilerle karşılaştım. Ben ön lisans mezunuyum. Arkadaşım lise mezunu. Annem üniversite mezunu olmasını ve yaşımızın çok erken olduğunu düşünüyor. Kendi tarafından birine vermek istemiyor. Diğer bir sorun ise arkadaşım ms hastası ama ben bunu hiç sorun etmedim, edemedim. İnanın çok dua ediyorum. İlerisini de düşündüm ama hocam bir türlü ayrılamadık. Allah biliyor, günah diye konuşmak bile istemiyoruz ama artık bunu başaramıyoruz. Şükürler olsun namazlarımızı kılıyoruz. Ailelerimiz de o yönden birbirine uygun. Benim ailem çok ön yargılı Tanışmak bile istemediler. Ben ailemden denkliğin manevi anlamda olduğunu öğrenmiştim. Babam 5 vakit namazını kılmayana vermem derdi. Arkadaşım 5 vakit namazını kılan, efendi biri. Düşüncelerimiz birbirine uygun anlaşıyoruz ve birlikte yuva kurmak istiyoruz. Günaha girmek istemiyoruz. Ailem çok sert ve rızaları yok. Hasta olduğu için ve lise mezunu olduğu için ailemin istememesi ne kadar doğru? Haklılar mı bu konuda? Kararı benim vermem gerekmez mi? Tabi ki rızaları çok önemli, biliyorum ve yaşım evlilik için erken mi? Birbirini seven iki insan için hayırlı olan nikah değil mi hocam?
Selamünaleyküm. (Soru birikimi nedeniyle cevabınız gecikmiştir, hakkınızı helal ediniz.)
Anne babanızın rızası sizin bereketinizdir. Bereketsiz hayat istemiyorsanız onları kırmayın.
Yorumlar kapalı, ancak trackbacks Ve pingback'ler açık.