Hocam 22 yaşındayım. İyi anlaştığım gerçekten çok sevdiğim bir arkadaşım var ama ailem buna karsı nedeni İstanbul olması uzak diye hıcbır şekilde istemıyorlar. Konusunu bıle actırmıyolar. Arkadasımın aılesnı tanımadan etmeden nasıl bırısi olduklarını bilmeden kestirip atıyolar bırakcaksın vazgecıceksın vermıcez ıstemıyoruz dıyolar baskada bısey demıyolar .Çok sevıyorum napayım bırakamıyorum ama bı yandada aılem war.. hocam cok zor durumdayım ne yapmalıyım… pskolojım bozuldu her ıkı tarafı ıdare etmekten yoruldum . arkadasım da 29 yasında bı aıleler tanıssın anlassın baksın sonra ılerde bıseyler olur dıyo ama ben aıleme bunu kabul ettıremıyorum.bana bi adım atsalar ben on adım atcam onlara ama yok yok yok dınlemıyolar bıle…ben ılle olcak demıyorum bır tanı gör nasip kısmet işi ama bu konuyu acmak soz konusu bıle değil..ya cok ısrar ettım kabul etmelerı ıcın her yolu denedım ınsan bir düşünür bi görelim tanıyalım der.ondan sonra bana desın kı huyunu giyinişini konusmasını beğenmedim tamam dıcem bırakcam..ama asla olmucak bunu kafana yaz dedı annem..hocamm napayım ya napayım ıkı arada kaldım arkadasımı bırakamıyorum cok sevıyorum ama aılemde bu şekil davranıyor bana
Selamünaleyküm. İki arada kalmayın. Annenizden taraf olun, daha huzurlu bir iş yaparsınız.