Birisi her her gece kalkıp Allah’ı anıyor.O’na dua ediyrodu.Şeytan ona dedi “Ey Allah’ı çok anan kişi,bütün gece Allah deyip çağırmana karşılık seni buyur eden var mı?.. Sana bir tek cevap bile gelmiyor,daha ne zamana kadar dua edeceksin?..”Adamın gönlü kırıldı,başını yere koydu uyudu.Rüyasında ona şöyle dedi;”kendine gel uyan! Niye duayı,zikri bıraktın?…neden usandın?…” Adam:“Buyur diye bir cevap gelmiyor ki,kapından kovulmaktan korkuyorum” dedi.Bunun üzerine ona dendi ki; “Senin ‘ Allah! demen,O’nun “Buyur” demesi sayesindedir…. Senin yalvarışın,Allah’ın senin ruhuna haber uçurmasındandır.. Senin çabaların,çareler araman,Allah’ın seni kendine yaklaştırması,ayaklarındaki bağları çözmesindendir..Senin korkun,sevgin,ümidin Allah’ın lütfunun kemendidir….”Bu nedenle şeytana uyup dua etmeyi,Allah’ı zikretmeyi,O’na yalvarmayı,yardım istemeyi,çarenin sadece Allah’ta olduğunu unutmamalılıyız.Eğer izin vermeseydi zaten dua edemezdik.Dua etmemize izin veriyorsa mutlaka duamız kabul olacaktır.Sadece sabretmeliyiz ve beklemeliyiz….Kaynak:Mesnevi’den