Fahr-i Kâinat Efendimiz (s.a.v)Efendimiz son derece halim,kerim ve affedici idi.Gazap edilecek yerlerde suküneti muhafaza eder,mübarek yatatına kasdedenleri bile affeyledi.Uhud gazvesinde mübarek birdişi şehid edilmiş,latif çehresi kanlar içinde kalmış olduğu halde yien düşmanlarına beddua etmemiştir.“Yâ Rabbi kavmime hidayet et,çünkü onlar bilmiyorlar.” diye niyazda bulunmuştur.“Ne için bunların alyehine dua etmiyrosun?” diyenlere..“Ben lanet edici olarak gönderilmedim,insanları Hak yoluna Allah’ın rahmetine davet için gönderildim.” diye cevap vermiştir.Mekke-i Mükerreme”yi fetih buyursukları gün kureyş hakkında tecelli eden lutufları da Resûl-i Ekrem’in ne kadar affedici olduğuna şahittir.