Sevgili “UĞUR KOŞAR ” “ALLAH DE ÖTESİNİ BIRAK ” İsimli eserinde şöyle der.“Allah,sana sıkıntı,bela vermişse tefekkür et.Bu yanına yaklaştırmak istediği dostlarına uzattığı bir merdivendir! Ancak senin bakışların kirli,gözlerin tozlu..Kalp gözün kapalı…Her şeye isyan ediyor,her olaya bir kâbus gibi bakıyorsun.Oysa o görünen çamurun içinde ne mucizeler var bir bilsen.Sen çamurdan yaratılmadın mı?Ne diyor Allah Hicr Suresi 26.ayette:”And olsun biz insanı,(pişmiş) kuru bir çamurdan,şekillenmiş kara balçıktan yarattık.”O gördüğün balçık seni özüne götürecek bir araç ancak sen isyan etmekten tüm güzelliği,tüm mucizeyi kaçırıyorsun! Biraz daha bak,daha öteye,baktığından da öteye,o zaman göreceksini.Hz. Ali(R.A) “Sen kendini küçük bir varlık zannediyorsun,fakat senin içinde en büyük âlem gizlidir.” der.Aklıma bir kıssa geldi:Bir tamahkârın yaklladığı küçük bir kuş der ki:“Beni ne yapacaksın?”“Kesip yiyeceğim.”“Benim bir lokmacık etim ne karın doyurur ne de bir derde deva olur.Beni bırakırsan sana üç önemli nasihatta bulunurum.”“Nasihatleri söylersen seni bırakırırm.”“Birini elinde iken ,ikincisini şu ağaca konunca,üçüncüsünü de karşı tepeye varınca söylerim.”“Peki birincisini söyle.”“Elinde çıkan şeyin hasretini çekme.”“İkincisi ne?”Kuş,ağaca konunca der ki:“olmuyacak şeye inanma.”“Üçüncü nasihati söyle.”Kuşkarşı tepeye varınca seslenir:“Sen ne ahmaksın,benim kursağımda ellişer gramlık iki tane inci vardı.Beni kesseydin,bu incilere malik olacaktın.”İnci sözünü day duymaz,tamahkâr ,hemen oraya yıkılıp kalır.Eyvah diyerek dövünmeye başlar.Sonra der ki :“Haydi üçüncüsünü söyle!”“Sen iki nasihati hemen unuttun.Üçüncüsünü söylesem ne faydası olacak.”“Söyle,belki bunu umutmam.”“Elden çıkan şeye üüzlme” dedim,beni bıraktığına üüzldün.’olumuyacak şeye inanma’ dedim,etimle,kemiğimle yüz garm gelmezken,kursağımda elli garmlık iki tane inci olduğuna inandın.”“Üçüncü nasihati söylemeyecekmisin?”“Ahmağa nasihat kâr etemz.Tamah insanı kör ve sağır eder.Hakikati görmeye mâni olur .”Teşekkür ediyoruz sevgili “UĞUR KOŞAR.”Şimdi düşünelim bakalım! Rabbmiz…bizim sesimizi duymaz mı? dualrımıza karşılk veremz mi?Sen kenndine gel diye ..hakikati gör diye..özüne dön diye verdiği sıkıntı,bela,üzüntü saydığımız şeyler..“BİZİM KAYBIMIZ MI KAZANCIMIZ MI?”İŞTE RABBİNİZE DÖNER VE ONU HİSSEDERSENİZ.VE ONA HAKKIYLA SIĞINIR HATALARINIZLA YÜZLEŞİRSENİZ.SORUNUZUN CEVABINI ALACAKSINIZ..