Hz.Yûsuf(a.s) bu konuda şöyle yalvarmıştır.“Ve mâ überrû nefsi,inne’n-nefse le emmâretün b’s-sûi illâ mâ rahime rabbi.”(Yûsus,12/53)“İnsan,nefsimi temize çıkarmam,çünkü nefis insanı dâima kötülüğe sevkeder,ancak Rabbimin merhamet edip te korudukları hâriç.”“Allâhümme lâ tetrükni ilâ nefsi tarfte aynin”Anlamı:“Allah’ım,göz açıp kapayacak kadar birsürede bile beni nefsimle baş başa bırakma”İnasan nefsine uymasının,nefsine tâbi olarak onun her isteğini yeren getirmesinin mutlu bir sonu ve hayırlı bir neticesi yoktur.Nefsien uymanın akıbeti;kişinin bir günahtan çıkıp diğer günaha girmesi ,yoldan çizgiden çıkması bedbahtlar sınıfına girmesidir.Kişiye düşen asıl görev,nefsini terbiye etmesidir.Onjun kötü ve zararlı alışkanlıklardan kurtarıp güzel alışkanlıklarla süslemesidir.