Selamünaleyküm hocam. Ben 15 ve 40 yaş arası bir takım insanlarla salı günleri Kur’an okuyup, fıkıh dersi yapıyoruz. Perşembe günleri halı saha maçımız var. Pazar sabah namazı da namazdan sonra bir hoca bize vaaz ediyor. Hocam bunları ben organize ediyorum. Babam bazen destek veriyor. Ama tam kendimi bu işe vermişken sözleriyle benim şevkimi kırıyor. Mesela bugün sordum; benim yaptığım bir hata var mı dedim, bana dedi ki, bu kadar adamı başına topluyorsun, birine bir şey olsa ailelerine ne cevap vereceksin. Ama hocam bütün gençlerin babasının haberi var, izin aldım. Ve ben ne zaman dükkanda bir hata yapsam, kafan dolu bu kadar işe akıl ne yapsın diyor. Yani benim bütün yanlışlıklarımı bu yaptığım insan toplamamdan olduğunu söylüyor. Ben bunu yaparken insanların çok ısrarlarına rağmen para almadım. Masrafları ben karşılıyorum. Bu meselede ailemden bana kimse destek olmadı. Hocam, babam her zaman, size para verdim, dükkan verdim; ev, araba aldım. Eğer bunların kıymetini bilmezseniz hakkımı haram ederim diyor. İlahiyat okuyup imam olmak istiyorum. Babama karşı tutumum nasıl olmalıdır?
Aleykümselam.Dine hizmet sadece ders vermek değildir. İmtihan sadece hapse girmeye razı olmak değildir. Babanı, anneni ve çevreni kırmadan dökmeden idare edebilmek de bir imtihandır. Meseleye bu yönüyle bak. Bir de aşırı büyümeyi kaldırmak zor olabilir. Kuyumcu isen kuyumculuğu birinci iş, ders vermeyi de ikinci iş olarak yapmalısın. Elli kişilik bir kalabalık yerine beş kişilik kaliteli bir grup daha değerli olabilir. Şu hususu da sen ve nefsin bir de Rabbin baş başa düşünmende fayda vardır: Bunları yaparken bir dava heyecanı mı ağır basıyor sende yoksa bir gençlik hırsı mı? Bunu da test etmek için şöyle bir inceleme yapabilirsin? Bu çalışmayı sen kimin istişaresi ile yapıyorsun, bir alim, bir mürşit var mı etrafında? İki kitap alıp okumak, insanlara yön vermek için yeterli mi?