Hocam ben 22 yaşındayım. Dinlediğim sohbetleriniz karşılığında size danışmak istediklerim var. Ben ailemin 3 kız evladından ilkiyim. Küçüklüğümden beri Kuran-ı Kerim ile büyüdüm. Allah’ın ve Allah Rasülünün biz kullar olarak bizden neler istediğini neler istemediğini öğrenerek, bu farkındalıklar ile yaşamaya çalıştım. 20 yaşındaydım Rabbimizin huzuruna secde ettiğimde, fakat ben yanlışları bile bile, haramları bile bile harama düştüm daha kötüsü zinaya düştüm hocam. Allah yoluna bu kadar bağlanmaya çalışırken nasıl böyle bir şey yaptım diye kendimi yiyip bitiyorum. Ben hem kendi dünya ve ahiretimi hem de ailemin ahiretini yıktım. Evlenmeyi düşünemiyorum çünkü bu gerçekle yüz yüze kalacağım. Ama evlenmezsem de peygamberimizin sünnetine karşı çıkmış olacağım. İşlediğim günah yüzünden eşim olacak insanın da hakkına girdim. Çok vebaldeyim hocam.
Yaptığım şeyden sonra nasılsa yaptım deyip umutsuzluğa düşmedim, huzurdan ayrılmadım. Ama huzursuzum. Yıllardır bu düşüncelerle yaşıyorum. İmanımın yarısını heba ettim. Emeklerim boşa gitti. Ne yapmalıyım hocam? Sürekli Rabbimize sığınıyorum ama günahım o kadar büyük ki altından kalkamıyorum.
Kendimi yeterli göremiyorum.
Kesinlikle eksik düşünüyorsun; dünyanın en büyük ve en ağır suçunu işlemiş de olsan Allah’ın kapısı sana açıktır. Şeytan o zaman seni o hataya düşürdü şimdi de o hatanın yorumu ile ömrünü hırpalıyor. Bunları bırak ve iyi işler yapmaya bak. Evlilik dâhil diğer işleri akışına bırakmalısın. İkinci bir hatan eski hatalar üzerinden felsefe yapman olur. Bunu yapma. Hiç bir şey olmamış gibi dinini yaşamaya bak, tevbeni koru. İşlediğin günahı da kimseye açma sakın. Allah yardımcın olsun.