Birinci sorum Hanefi mezhebine göre rüku da topukları birleştirmek sünnet mi? İkinci sorum; yirmi yaşımdayım. Elimden geldikçe beş vakit namazımı kılıyorum. Yatmadan önce her gece Yasin-i şerif okuyorum. Yüz salavat ve yüz kere de estağfirullahe ve etubü ileyh diyorum. Cuma gecesinde ise bir cüz okuyorum. Yine Yasin-i şerif okuyorum. Zikir olarak cuma gecesinde yaklaşık bin kadar zikir çekiyorum. Bunları yapıyorum ama tam manası ile tat alamıyorum. Tat derken misal diyelim ki bir kız arkadaşımız olsun. Onunla buluşacak olsak tahmin ediyorum ki içimiz kıpır kıpır eder. Bir beşerle bile buluşurken bu kadar heyecan duyuyorsak neden rahmana ibadet ettiğimizde tat alamıyoruz. Namazımızı kıldığımızda tekrar tekrar kılma isteği neden doğmuyor. Acaba hatamız nerede? Böyle bir tat almamız için ve makamlar aşabilmemiz için cemaatlere, tarikatlara mı bağlanmamız gerekir?
Rukûde normal duruşla durmanız gerekir. İkinci mesele ile alakalı olarak şunu biliniz: Yaptığınız işlerin hepsi güzeldir, mübarek olsun. Ancak onları siz neden yapıyorsunuz? İmanda daha olgun hale gelmek için değil mi? Olgunlaşma için size zaman lazım; Allah Teala, düşüp kalktıklarınızı görmek ister. Bir günde hiç bir şey olmaz. Farz namazları ihmal etmeyin. Haramlardan kaçının. O yaptıklarınızdan da abartmadan, usandıracak hale getirmeden yapabildiğiniz kadarını yapın. Bir zaman sonra ilerlediğinizi, kalbinizin açılmaya başladığını göreceksiniz. Siz, filmin sonunu izlemek istiyorsunuz ki bu mümkün değil. Allah Teala’nın nice kulları kırk yıl sonra o beklediğiniz noktalara gelebildiler. Acele ederek bir çuval inciri berbat etmeyin. Allah yardımcınız olsun. İstanbul’a gelirseniz, hususi görüşmek için beklerim sizi.