İki yıllık evliyiz ve bebek bekliyoruz. Bu, bizim için zorlu bir süreç oldu ve hala devam ediyor. Kayınvalide ve kayınpederimi daima alttan alarak, sözlerine karşılık peki, olur tamam diyerek idare ettim. Kışın yanımıza geliyorlar yazın da memlekette oluyorlar. Lakin gebelik süreci tahammülümü zayıflattı. Düşük tehlikesinden dolayı ev işi yapamıyorum. Her cuma ihmal etmez, Allah için ailesini ararım lakin her aramamda sinirlerim gergin kapatıyorum telefonu. Kayınpederim daima bana sitemkâr; ‘gel hizmet et, niye aramıyorsun.’ Kayınvalidem, ‘oğluma iş yaptırma, benim kızım her işini yapardı sen de yap. Oğlum yorgun, bir şey olursa oğlumu korkutma, ağır kaldırma ama ayakta işini gücünü oğluma yaptırma.’ Gibi cümleler kuruyor. Geçen hafta doktora gittik; istirahate devam et, dedi. Bu durum benim de hoşuma gitmiyor lakin süreç bunu gerektiriyor. Aziz hocam, eşime hiç ailesini şikâyet etmedim, kendi içimde çözmeye çalıştım. Ama artık sinirlerim kaldırmıyor. Ne yapmalıyım?
Kızım, ne yaparsan yap hamilelik sürecinde rahat edemezsin diyebilirim. Hamilelik bir imtihan dönemidir. Sabredeceksin. Bozma düzeyini. Bunu da yatırımın kabul et. Sana dualar ederiz.