Selamünaleyküm hocam,10 yıllık evliyim 2 çocuğum var, evliliğim baştan beri bazen kavga çoğu zaman mutlulukla geçti. 2. çocuğuma hamileyken eşimin cep telefonu evli bir bayandan gelen uygunsuz mesajları gördüm, ailesine gösterdim kendi aileme söylemedim, olayı eşim bir yanlışlık olduğunu söyleyerek kapattı ve bende inandım ve kapattım. Ancak 3 ay sonra telefonlarını gizliyor ve gece geç saatlere kadar internet başında kalıyor ve bende gündüzleri çalıştığım ve hamile olduğum için uyuya kalıyordum. Bu durumu (mesajlaşma ve internette cihat devam etmiş) taki ben bir gün onun telefonunu istedim ve telefon kilidini açmamla gelen mesajı açmam bir oldu o kadar uygunsuz sözler ve mesaj geldi ki, gelen ismin adı erkek olarak kayıtlı idi. Tabi ben bu durumda ne yapacağımı bilemedim öfke krizleri geçirdim. Sakinleşip konuştum kendisiyle olayı kabullendi evet başka evli bir kadından gelen bir yakınlaşma vardı. Kendisini savunmalar beni yıpratmalar devam etti. Bütün bunları benim yüzümden yaptığını ama bir daha bunu kimseye söylemezsem yapmayacağını söyledi. Ancak söyledikleriyle yaptıkları uymuyordu. Bana ve çocuklarıma öyle davranıyordu ki bu iş bitmiyordu. Ben de önce kardeşe söyledim durumu izne gelince de ailesiyle paylaştım. Önce onlar bana hak veriyormuş gibi yaptılar ama kendi kanları ağır bastı. Senin yüzünden bu çocuk bu duruma geldi diyerek bana cephe almaya başladılar. Kendi pislikleri ortaya çıkmasın diye annesi gidip aileme benimle ilgili( psikolojisi bozuk çocuğumu mahvetmiş devamlı kavgacı vb. gibi sözlerle tahrik etmiş, babamda kızının belli bir yaşta olduğunu aile geçindirdiğini ona nasihat verebileceğini ancak hayatına müdahale edemeyeceğini söylemiş. Ama oğlunun yaptıklarının yenilir yutulur olmadığını kızının her kararının arkasında olduğunu söylemiş). Tabi ben bu arada uzak bir şehirde tek başıma evliliğimi devam ettirme mücadelesinde kucağımda 3 aylık çocuk ve lohusalık depresyonlarıyla uğraşıyorum. Aklı başında arkadaşlarımın yardımıyla ve evlilik terapistlerine danışarak kendi durumumu düzelttim. Aile terapisinin şart olduğunu düşünerek eşimi de götürmeye çalışsamda asla götüremedim. Sabırla bu olayların üzerinden tek taraflı ödünlerle 2 yıl geçti. Eşimin ailesi benimle mesafeli ailemle aynı yerde yasıyorlar ve annemler yolda selam vermelerine karsılık selamlarını almayan kayınvalidem ve kayınpederim var. Sanki affedersiniz tüm namussuzlukları ben yaptım da onlar sütten cıkmış akkaşıklarmış gibi davranıyorlar. Her şeye rağmen iki yıldır eşimi yalnız bırakmamak adına benimle az konuşsalarda eşimin yanında oluyorum ancak bu gidip gelmeler hem beni sinirlendiriyor hem de onları. Eşimle konuştum bir süre görüşmeyeyim annenle diye ama etraf ne der diye beni götürüp ailesinin yanında duara yumruk atmalar gibi çeşitli olaylar sergiliyor. Ama yalnızken her şeye tövbe ettiğini söyleyip namazlarına devam ediyor. Çocuklarıma ve bana iyi davranıyor Allah’a şükür. Hocam daldan dala atladım gibi ama, eşim dua ve sabırla bize karşı görevlerinde eksiksiz ancak ailesiyle benim ve benim ailemin arası çok kötü durumda birde aynı köyde yaşıyorlar. Ben ailemi görmeye gitmeye çekiniyorum oraya gitsem onlara uğramasam olmuyor, gitsemde çok kötü dönüyorum. En son gidişimde bana yine hoş geldin demediler ve bu defa dönüp kocam ve çocuklarımı orada bırakıp ailemi ziyarete gittim. Bir daha o eve girmeyeceğim diye de yemin ettim. Ben bu işten nasıl kurtulacağım bilmiyorum eşim bunları bahane edip beni suçlayarak bazı şeyler yapacak yine nasıl davranayım ben hocam. Dua ve sabır ediyorum hocam cevabınızı bekliyorum…
Selamünaleyküm. Bir kere büyük bir felaketi ucuz atlatmışsınız. Yıkılmak üzereyken aileniz ayakta kalmış. Buna şükredin. Bunun dışındaki gelişmeleri yok sayın. Başka türlü yılan beslemiş olursunuz. Yapabileceğiniz en iyi şey, eşinizin dışındaki herkesi yok saymaktır ancak öyle huzur bulabilirsiniz. Bir kulağınızı, bir gözünüzü kapatın, duymayın, görmeyin. Bu hayat başka türlü çekilmez. Eşinizin bu duruma gelmesi yani düzelmesi büyük nimet, o nimetin kıymetini bilin. Allah sabırlar versin size.