İsrailoğullarından biri Allah’a hitap ediyor:“Ya Rabbi,ben ne günahlar işledim ve Sen bana cezasını vermedin!”Allah onun peygamberine vahyediyor:“Git ona de ki; Ben ona cezaların en büyüğünü verdim ama,farkında değil;ondan gözyaşı ve duayı kaldırdım!”Hassas ve rakik gönüllerin neşe ve huzuru,Allah ile beraber olma şuurudur.Bu beraberlik hali gönülde dua hissiyatını doğururken,gözde yaş dilde yakarış olarak tzahur eder.Bu itibarla kalbinde dua coşkusu,dilinde yalvarma yakarma terennümü,gözünde gözyaşı bulunmayan bir kul elbette mahrum bir kuldur.Bu mahrumiyet de nice istiğfarı gerektirecek büyük bir ceza-yı ilahidir.Kullarına karşı merhamet ve sehaveti nihayetsiz olan Rabbimizden,bizleri duadan ve kendi rızası için dökülen gözyaşlarından mahrum bırakmamasını niyaz ederiz.!