Selamünaleyküm hocam. Muhterem hocam, yaşanmış bir olayı anlatarak sorularımı sormak istiyorum. Bir gün eşim ve çocuklarımla evimde otururken eşimin telefonu çaldı. Arayan eşimin kız kardeşinin kocasıydı, yani eniştesi. Eşimin kız kardeşi zaman zaman eşimi eniştesinin telefondan arayıp görüşme yapıyordu. Eşim yine kardeşimdir diye düşünerek telefonu açtığında eniştesi olduğunu anlıyor ama telefonu da kapatamıyor. Eniştesi zaruretten sayılmayacak bir kaç şeyle ilgili konuşuyor, eşim gerektiğinde kendisine cevap veriyor. Konuşma esnasında karşı taraf benim evde olduğumdan haberdar oluyor. Telefon konuşması bitiyor ve her şey işte o zaman başlıyor. Ben bu durumu garipsiyorum. Niye yani havadan sudan sayılabilecek bir mesele için eşimin telefonundan aramıştı. Her zaman olduğu gibi karısı da arayabilirdi. Ya da karısı yanındaysa telefonu kardeşine veriyorum diyebilirdi. Daha sonradan bu konuşmayı yaparken bacanağımın yalnız olduğunu öğrendik. Eşine güvenen biriyim ama benim öfkem, sinirim onları da üzdü. Bunlarla bir iki kez ziyarete gidip gelmişliğimiz oldu. Bir arada oturduk, yemek yedik, çay içtik. Haremlik selamlık bizde aileden insanların olduğu ortamlarla olmuyor. Bacanak kötü insan değil lakin bayanlarla sanki kadın kadınaymış gibi konuşabilen biri. Bunu normal kabul ediyor. Ben ise tam tersiyim. Eşi teyzemin kızı olmasına rağmen bize geldiklerinde “hoş geldiniz” dışında bir konuşmam olmaz. Ben kimsenin niyetini bilemem, iyi niyetli olduğunu düşünsem bile bana bu arama çok ters, yanlış geldi. Kızdım, öfkelendim, bağırdım, çağırdım, iki gün geçti. Gündüzleri iyiyim, akşam sinirlerim tepeme çıkıyor. Yorganı yastığı alıp salondaki salonda kanepede yatıyorum. Eşim yatsı namazı kılıyor koridorda. O kadar sinirliyim ki iterek namazdan çıkardım eşimi namazdan (Allah beni affetsin) ve ara dedim, ara kardeşini de sor niye kocası aramış seni. Ararım dedi, aradı. “Geçen akşam niye enişte beni aradı, sor bakalım niye aramış.” dedi kardeşine. Kardeşi “Kız o beni yan odada diye aramıştır.” dedi. Eşim: “Benim aile huzurum bozuldu, bir daha bizi arayıp rahatsız etmeyin.” dedi ağlayarak telefonu kapattı. 17 yıldır evliyiz, bu insanlarla daha önce böyle bir şey yaşamıştık. Eşim bana göre daha sakin biri. “Bilmiyorum niye aradı, illa kötü niyetle olmayabilir” diyor. Bense bunun normal olduğunu düşünmemelisin, bu normal değil. Sen benim başka bir kadını numarasından arayıp görüştüğümü gördün mü dedim. Aramam çünkü iyi niyetli de arasa bir defa araması yanlış diye düşünüyorum. Arayacaksa beni arayabilirdi. Ben bu insanlarla artık ilişkimi kopardım. Hocam sorularım şunlar:1. Sizce bu olayda kim haklı kim haksız? Benim tepkim sizce aşırı mı? Bu olay normal mi? Bu olayı yorumlayabilir misiniz?2. Bundan sonra ben ne yapmalıyım?3. Akraba diye geliş gidiş yaptık diye insanların birbirlerinin hanımlarını cebinden arayıp zaruretten sayılamayacak şeylerden konuşabileceklerini düşünmeleri, hatta da bunu yapmaları nasıl değerlendirilebilir? Hoş karşılanabilir mi?4. Halvetle ilgili sitedeki tüm cevaplarınızı okudum hocam. Toplumumuzda maalesef bu konuya gereken önem verilmiyor. Kadınlı erkekli oturmalar, çok rahat konuşmalar vs. Ne yapmalıyız? Bu çarkın içinden kurtulmanın bir yolu var mı?
Selamünaleyküm. Bu hususta siz haklısınız ama mikrop sizin elinizden üremiş; neden haremlik selamlık üzere olmadınız? Bu size ders olmalıdır. Şeriat’ımızın titizlikleri bizim içindir. Biz dikkat etmeye mecburuz. Anlattığınız kadarı ile meseleyi daha fazla büyütmeniz gerekmez ama belli bir mesafe koyarak tavır göstermeniz de uygun olur. Bir aile kavgasına dönüştürürseniz o da aşırılık olur. Allah Teâlâ hepimizi mağfiret buyursun.