Selamünaleyküm hocam. Bundan 9 yıl önce bir akraba kızını sevdim her şey güzeldi ailemden herkes onayı vardı onunla evlenmem için ama bir tek babamın engeli çıktı ne yapıp edip ikna edemedik özellikle rahmetli annem çok laflarda söyledi. Babam anneme o kızı getirmeyeceğini söyledi hatta seni boşarım oğlunu da yanına alır baba evine gidersiniz diye tehdit etti bende aile huzurumuz bozulmasın diye babamın getireceği kıza evet demek zorunda kaldım ve evlendim. 4.5 yıl oldu, bu süre içinde annemde vefat etti. Çocukta yok. Tedavide fayda etmedi. Sağlam bir temel üzerine kurulmuş bir yuva değil benimki. Hep kavgalı tartışmalı küsmeler falan bıktırdı beni hocam. Bundan 2.5 ay öncede tatile gittim kafamı dinlemek için, tatile gittiğim yerde ise o akrabamın evi var haliyle onlara gittim ve o yıllar önce sevdiğim kızı gördüm inan ki yılların vermiş olduğu yorgunluk ve hayata bıkkınlık hepsi üzerimde gitti çoğu geceler baş başa gece yarılarına kadar sohbet ediyorduk ve bana dedi eskisi gibi değilsin erimiş ve zayıflamışsın mutsuz musun dedi. İçim kan ağlayarak susmak zorunda kaldım ama anladı ve bir gün bizi yan yanda gören bi bayan maşallah baya da birbirinize yakışmışsınız gençler dedi. İçim yandı oda keşke olsaydı dedi ama biliyordu nerden engel çıktığını. Ben ona anlatmıştım zaten bekârken o kadar onu istemeye gelenlere amca oğlunun yani benim nişanlım olarak tanıtıyorlardı ve 2,5 aydan bu yana konuşuyoruz mesajlaşıyoruz onunla. Kimse de bilmiyor. Bana söz verdi 2 yıl daha seni bekleyeceğim ama şimdi evlisin sana seni seviyorum demeyeceğim günü gelmeyene kadar dedi. Ama benle her ne kadar geç kalınmışsa da evlenmek istediğini söyledi. Olurda evlendiğimizde sevgi mutluluk her şey görürsün ama şimdi olmaz ve diyorum ki hocam yüce Allah rahatı olmayan bir yuva bana vermiş. Kavgalı ve gürültülü. Ben artık kendimi bile tanımakta zorlanıyorum ne yapayım. Ben bu evliliği kurtarmak için çok uğraştım ama artık yoruldum. Çevremiz geniş olduğundan dolayı da boşanmak bize göre değil ölmek var ama boşanmak yok ve hep aldattığımı düşünüyor eşim. Güvenmiyor da bana. Bende dedim ona hayatımın hatası senle evlenmek oldu. Pişmanım dedim. Ama şimdi eşimi boşasam çok iyi anne ve babası var ikisi de hasta onlarıda üzmek istemiyorum. Kızlarından çok beni seviyorlar elim kolum bağlı. 1 keresinden az kalmıştı. Boşasaydım annesi duydu çok üzüldü bende çok üzüldüm. Evden bazıları biliyor mutlu olmadığımı. Özellikle ablam. Hocam ne yapmalıyım.
Selamünaleyküm. Müslüman, böyle meçhul bir evlilik yaşamaz. Ne zulmeder ne zulüm görür. Durumunu akrabanızdan büyük gördüklerine anlat, onların dediğini yap.