Arş’ı taşıyan ve onun etrfında bulunan Melekler Rablerine hamd ve tesbih ediyorlar,O’na iman edip ve mü’minlerin bağışlamnası için sürekli dua ediyorlar.Şöyle sesleniyorlar Rab’lerine “Rabbimiz, Senin Rahmetin de,ilminde herşeyi kuşatmıştır.Tevbe edip senin yolunu izleyenleri bağışla ve cehennem azabından koru,”“Rabbimiz! ve atalarından, eşlerinden ve nseillerinden salih olanları, kendilerine vaad ettiğin Adn cennetlerine yerleştir.Şüphe yok ki Sen üstün kudret ve sonsuz hikmet sahibisin.Onları kötülüklerden koru.O gün Sen kimleri kötülüklerden korumuşsan,ona rahmet etmişsindir.Asıl büyük bahtiyarlıkda işte budur.”Dikkatinizi çekmek isityorum ki Arşı Alemde bir şeyler oluyor,oralarda bizimle ilğili bir şeyler oluyor.oralardaki meleklerin dillerinde bizimle ilğili dualar dolaşıyor.İşte buaradanda çıkaracağımız bir sonuç varki,oralarda olanların,yeryüzünde olup bitenlere karşı yakın bir ilğisi var.Yukarıdaki ayet-i kerim”Arş’ı taşıyan meleklerin O’na iman ettiklerini bildiriyor.Sonrada yeryüzünde iman edenlere dua ettiklerin bildiriyor.demek ki İman dene güç bizi , varlık aleminin en üst mertebelerindeki Meleklere ,Allah’ın en şerefli kullarına bağlıyor ve yakınlaştırıyor.Ve bu bağ ile göktekiler le yerdekiler dost oluyor.birbirlerine segi besleyip dua ediyorlar.Kısacası “Rabbim Allah’tır” deyince insan bütün kainat onun için bir dost meclisi haline dönüşüyor.yer veya gök,dünya yada ahiret arasındaki uzaklık kalkıyor.Bu durımda insan her durumda ayaktayken, yatarken kendisyle aynı imanı paylaşan dostlarla çevriliyor.İşte bu nedenle de yerdekilere düşen görev de ,O Rahmete bütün kalpleriyle yönelmekten başka ne olabilir?