Duâ,kulun Rabbına takdim ettiği sözlü dilekcesidir.Dilekçenin sonuna imza atmak nasıl dilekçeye geçerlilik kazandırırsa,duânın sonunda “âmin” demek de duâya öyle makbuliyet kazandırır.Nitekim adamın biri duasında Rabbına yalvarıyor,ama sözünü ettiğimiz “âmin” cümlesini hatırına hiç getirmiyordu.Onu gören Efendimiz:-“Mührü basarsa isteği hâsıl olur”. buyurdu.Ashâp bundan pek bir şey anlamamıştı.Sordular:-Bu adam duâsına mührü nasıl basacak ya Resûlâllah?Şöyle cevap verdiler:-Duâsının sonunda (âmin) demekle!Anlaşınaln odur ki,ister kendi yaptığımız olsun,isterse dinlediğiniz başkasına ait bir duâ olsun mutlaka (âmin) denmelidir. “Kabul et Yâ Rab” mânasına geln bu cümleyi ,istek cümlelerinin bittiği her yerde tekrar etmeliyiz.Nitekim bir hadis-i şerifte,Efendimiz şöyle buyurmuştur.“İza deâ ehadüküm fe’l-yüemmin alâ duâi nefsih.”Anlamı:”İçinizden dir duâ ettiğinde ,kendi nefsinin duâsına da (âmin) desin.”Demek ki,duâlarımızın münasip yerlerinde (âmin) demeli,Rabbimize takdim ettiğimiz sözlü dilekçemizi (âmin) cümlesiyle imzalayıp mühürleyerek takdim etmeliyiz.