Selamünaleyküm. Hocam, ben üniversitede okuyorum. Gençlerin üniversitede düştüğü günah çukuruna biz de maalesef düştük. Kurtuluş İslam’da, tek çare bu! Hocam, bir kıza gönül verdim ve bunun günah olduğunu bildiğim için ailemden habersiz dini nikâh kıydık. Bu durumu kalbime yediremedim ve aileme konuyu açtım. Evlendiğimizi söylemedim, “böyle böyle bir kız var, gidelim isteyelim, evlilik farz oldu bana günaha giriyorum.” dedim. Demez olaydım… O kadar büyük bir tepki aldım ki hiç beklemezdim. Bunu defalarca söyledim ama bir türlü kabul etmiyorlar. Hep olumsuz cevap… Okulunu bitir öyle, başka türlü asla olmaz dediler. Siz sohbetlerinizde; “Eğer evlilik farz olmuşsa aile karşı gelse de itaat edilmez.” diyorsunuz. Şimdi annemden korkuyorum. Kafayı bir şeye taksa hemen hastanelik oluyor. Anneme bir şey olursa ailemle aram açılır diye düşünür iken; bu mesele bende ne namaz ne hizmet hiçbir şey bırakmadı hocam. Önceki halimle şimdiki halim arasında -ibadet bakımından- dağlar kadar fark var. Burada bana bir yol gösterin hocam. Anneme bir şey olur diye çok korkuyorum; ama bir taraftan da kendimi karanlığa sürüklüyorum. Ben ne yapacağım? Aileme evli olduğumu söylemeli miyim? Ailemi nasıl ikna ederim, nasıl bir yol bulabilirim hocam?
Aleykümselam. Haramı ve hele hele zinayı en ağır ölüm olarak bilmen gerekir. Bile bile annene bir kötülük yapmanın da ondan aşağı kalmaz bir ölüm olacağını bil. İkisinin ortasında da dengeyi kur. Ne harama kay ne de onları üz. Ortası, onların bilmemesi ise onu yap.