– İslamiyetin emir ve yasaklarından birini bile hafife almak, Kur’an-ı Kerim ile Meleklerle, Peygamberlerle alay etmek.
– Din bilgilerine inanmamak, din alimlerini ve dini kitapları aşağılamak.
– “Allah-u Teâla’nın buna gücü yetmez” demek.
– “Allah bizi unuttu” demek.
– Birisi için; “Onun hakkından Allah bile gelemez, ben nasıl geleyim?” demek.
– Cenab-ı Hakk’a, Allah baba demek.
– Her hangi bir şey için; “Allah’ın işi kalmadı da bunun gibi şeyler mi yaratıyor?” demek.
– Kasıtlı olarak harama helal, helala haram demek.
– Allah-u Teâla’ya mekan izafe etmek. “Allah yukarıdadır, göktedir” demek.
– “Allah bize zulüm ediyor” demek.
– “Allah filan kuluna bu kadar zenginlik veriyor, bana ise az veriyor. Böyle adalet olur mu?” demek.
– “Filan kimse Peygamber olsaydı ben inanmazdım” demek.
– Büyük veya küçük günah işleyen birine tövbe et denildiğinde; “Ne yaptım ki tövbe edeyim” demesi.
– Bir kimseye; “Allah bana Cenneti verirse sensiz istemem” demek.
– Dinen mübarek olan şeylere (Din, iman, Peygamberler, mezhepler, sakal, cami, Kabe ve benzeri) sövmek.
– Kur’an-ı Kerim’in bir ayetine bile olsa inanmamak veya şüphe etmek.
– Kur’an-ı Kerim’i çalgı ile okumak.
– “İslamiyet bu asra uygun değildir” demek.
– Sihrin (büyünün) mutlak tesir edeceğine inanmak. (Allah dilerse tesir eder)
– Tenasühe, yani ölen insanın ruhunun başka birine geçeceğine inanmak.
– Haram işleyen birine; “Güzel yaptın” demek.
– Yabancı bir kadına şehvetle bakıp; “Güzele bakmak sevaptır” demek.
– Şarabın azına; “Az içersen günah olmaz” demek.
– Güzel bir bebek görünce; “Allah bu çocuğu özenip bezenip yaratmış” demek.
– Kötülemek için; “Filanca Cennete girse ben girmem” demek.
– Mü’min bir kimse için “Ağzının içine……” diye sövmek.
– “Kafir olmak, hırsızlıktan, hainlikten iyidir” demek.
– “Hristiyan olmak, komünist olmaktan” iyidir demek.
– “Allah bize gökten bakıyor” demek.
– Kabirdeki ve kıyametteki azaplara; “Akla, fenne uygun değildir” demek.
– “Helal bana iyilik getirmiyor” demek.
– Allah-u Teâla için; “Düşünerek veya hesap ederek yahut planlayarak yarattı” demek.
– “Namaz kılmamak güzel bir iştir” demek.
– “Ben geleceği bilirim” demek veya böyle diyenlere inanmak. “Bana cinler geleceği haber veriyor” derse yine kafir olur. Çünkü cinler de geleceği bilemezler. Gaybı ancak Allah-u Teâla ve O’nun bildirdiği Peygamberler gibi bazı seçkin dostları bilir.
– Bir kimse haram maldan sadaka verip bundan sevap umarsa kafir olur. Alan fakir de sadakanın haramdan olduğunu bilerek; “Allah kabul etsin” derse o da kafir olur.
– Bir kimse birisinin gıybetini yaparsa, yanında ki de; “Gıybet etme, haramdır” derse, buna karşılık o kimse de; “Bu da bir şey midir? Bundan bir şey olmaz” derse, ulemânın görüşüne göre kafir olur. Çünkü bu hareketiyle haramı kötülememiş ve hafife almıştır.
– Yine bir kimse birinin gıybetini etse, sonrada bu yaptığı hareketin gıybet olduğunu bildiği halde; “Ben onu gıybetini etmedim, onda bulunan bir şeyi söyledim” derse böyle söylemek küfürdür. Çünkü yaptığı işin günah olduğunu inkar etmiş ve harama helal demiş olur.
– Bir kimse; “Kafirlerin ibadeti güzeldir” derse veya İslamiyete uymayan işlere güzeldir derse ve böyle inanırsa kafir olur.
– Bir kimse başka bir kimse için; “O İslamiyetçidir, onun kafası İslamiyetle küflenmiş. Bırak o yobazı, bizim halimiz İslamiyetten perişan olmuş. İslamiyetin modası geçti” gibi sözler söylerse kafir olur.
– Bir kimse; “Kur’an-ı Kerim çöl kanunudur. Günümüzde O’nunla hükmedilemez ve O’nunla amel edilemez” derse kafir olur.
Küfre neden olan bu veya bunlara benzer eylemler yapan kişi derhal Kelime-i Şehâdet getirmeli, imanını ve nikahını tazelemeli ve bolca tövbe etmelidir.
Kaynaklar:
*Mektubatı-ı Rabbani
*Elfaz-ı Küfür
*Miftahül Cenneh
*İslam Ahlakı
*Birgivi ve Tahavi Şerhleri
*Ehl-i Sünnet İtikadı
Yoruma kapalı.