Çoğu genç gibi ben de 14-16 yaş dönemimde büyük bazı günahlar işledim. Hatamı anladım ve yaşadığım hayatın bu olmaması gerektiğini düşünerek bıraktım. Çevremi, arkadaşlarımı, her şeyimi tamamen yeniledim. Tövbe ettim, bir daha geçmişteki gençlik ateşi ile gelen hataları yapmamak için. Lakin benliğimle baş başa kaldıkça yahut Kur’an-ı Kerim dinlediğimde içim yanıyor, gönlüm titriyor… Gönül bağlarım alev alıyor… Allah tövbeleri kabul eder, biliyorum; en büyük affedici, merhametli olan O’dur. Fakat bir yıl oldu ve hala içimdeki pişmanlık yangını sönmedi. Her aklıma gelişinde kötü yaşamım, içimden geçenleri gözlerden dökmeden gönlümün yangınını durduramıyorum. Kendimi bu durumdan çıkarmak için ne yapmalıyım?
Şunu hiç unutma:
Tevbe etti isen, tevbeden şüphe etmen o işlediğin günahlar gibi bir günahtır. Bundan da tevbe etmelisin. Buna göre de tevbeni korumaya bak.