Aile olarak erkek kardeşimle çok sıkıntı yaşıyoruz. Kardeşim şu an 17 yaşında. Büyüdükçe kimseyi umursamamaya başladı; nasıl isterse öyle yaşamak istiyor. Babamla annem ters tepmemesi için onu namaz kılması gibi yerine getirmesi gereken sorumluluklar hakkında yumuşak bir biçimde uyarmaya çalışıyor. Fakat o özellikle de dini yükümlülükleri konusunda asla nasihat duymak istemiyor. Duymamak için kaçıp gittiği bile oluyor. İşte durum bu kadar vahim. Artık çok büyüdü. Her zaman yumuşak bir üslup da çözüm değil. Babam düzelmediğini gördükçe içinde nefret biriktiriyor ve bunu kızarak, bağırıp çağırarak yansıtıyor. Yani pek tutarlı bir davranış yok ortada. Ben de bir abla olarak onun kalbini tutmaya çalışıyorum. Ona düzgünce hitap ediyorum bazen. Bazense sertçe. Ama hepsi saman alevi, işe yaramıyor! Ve korkuyoruz. Kardeşim için nasıl bir tavır takınmalıyız?
Sabredeceksiniz. Yüz yıl da olsa sabredeceksiniz. Şeytan onu aldatarak sizi de kışkırtarak ortadaki ateşi parlatıyor. Bu sizin yavrunuzun hastalığı gibi bir durumdur. İyileşene kadar sabredeceksiniz. Kızar veya kızdırırsanız kaybedersiniz. Şeytana yardım etmeyeceksiniz. Bir zaman sonra döneceğini beklemelisiniz. Onunla değil arkadaş çevresi ile uğraşabilirsiniz. Aileden birinin ona bağırdığı zaman muhakkak diğeri de yüreğini açsın. Gerekiyorsa bir zaman namazdan söz etmeyin. Gerekiyorsa evde bir gözünüz ve bir kulağınız kapalı olsun. Sabredin kazanın.