Dünyada çektiğimiz sıkıntıların imtihan olduğuna iman ediyoruz. Bu imtihanlara karşı tavrımız ilk anda nasıl olmalı? Yani Müslüman hiçbir şeye üzülmemeli mi? İster istemez üzülüyoruz ama biliyoruz ki aradan biraz zaman geçince bu üzüntü hafifleyecek. Sıkıntının ilk anında üzüntülü olmak imtihanı kaybetmek demek midir?
İnsan olarak başımıza gelenlere üzülmemek neredeyse mümkün değildir. Üzülmeyi tek iş durumuna getirmek sakıncalıdır. Üzülürüz, ağlarız ama kendimizi kahretmeyiz. Hayatı ve olayları başımıza doğru kayan bir dağ gibi değil de üzerimizden geçen bir bulut gibi görmek gerekir. Üzerimizden geçen bulutlar bizi ıslatsa da neticede ‘güneş çıkar ve kurur üzerimizdekiler’ diye düşünürüz. Kur’an’ımızda zikredilen başta peygamberlere ait olmak üzere pek çok olay bize bu dersi vermiş olmalıdır. Sabrın anlamı da budur. Bunun için de oturup kalktığımız arkadaşlarımızın, dostlarımızın hatta yakın akrabamızın bu mantığı sahiplenmiş kimselerden olmasına gayret etmeliyiz. Allah yardımcımız olsun. İşimizi kolay etsin. İmtihanımızı muvaffak kılsın.